امامت نماز جمعه‌ي قم

امامت نماز جمعه‌ی قم

نماز جمعه‌ی قم از سال‌های اول پیروزی انقلاب به امامت آقای شیخ علی مشکینی و آقای شیخ یوسف صانعی و آقای شیخ احمد جنتی و به‌دستور و تعیین امام‌خمینی اقامه می‌شد. من نیز سعی می‌کردم در صورت عدم عذر در نماز شرکت کنم، چون با وجود حکومت اسلامی ترک نماز جمعه را خلاف احتیاط می‌دانستم. در آن زمان آقای صانعی در مقام دادستانی انقلاب و آقای جنتی در شورای نگهبان انجام وظیفه می‌کردند، لذا در تهران ساکن بودند و برای اقامه‌ی نماز جمعه به قم می‌آمدند. بعد از چندی آقای صانعی از امامت جمعه کناره‏ گیری کرد، و اقامه‌ی نماز برعهده‌ی آقای مشکینی و جنتی افتاد. آقای جنتی گهگاه به من پیشنهاد می‌کرد که به‌عنوان امام جمعه‌ی موقت به آنها کمک کنم ولی به عللی قبول نکردم. تا اینکه در اوایل سال 1371 آقای محمدی‌گلپایگانی روزی به منزل ما آمد و گفت: با توجه به اینکه قرار است آقای جنتی در تهران اقامه‌ی جمعه کند، و به قم آمدنش دشوار است و آقای مشکینی تنها می‏شود، مقام معظم رهبری فرمودند شما و آقای جوادی در اقامه‌ی نماز جمعه  به آقای مشکینی کمک کنید. من به موقعیت حساس نماز جمعه‌ی قم اشاره و عرض کردم نماز جمعه‌ی قم با نماز جمعه‌ی سایر شهرستان‏ها تفاوت دارد؛ اولاً اکثر شرکت‌کنندگان از طلاب و علماء هستند و انتظار دارند خطبه ‏ها جنبه‌ی علمی داشته‌ باشد؛ ثانیاً چون به‌وسیله‌ی صدا و سیما در سرتاسر ایران پخش می‏شود و مخاطبان مختلف از آن استفاده می‏کنند باید حال همگان رعایت شود؛ ثالثاً چون از قم و مرکز روحانیت و محل سکونت مراجع تقلید پخش می‏شود، انتخاب مطالب خطبه‏ ها نیاز به دقت فراوان دارد. به‌علاوه ما در قم فضلا و علمای برجسته ‏ای همانند آقای احمدی‌میانجی داریم که برای اقامه‌ی نماز از من لایق‏ترند. آقای محمدی عذرهای مرا قبول نکردند و گفتند: شما بپذیرید بعداً از وجود آقایان هم استفاده خواهیم کرد. درنهایت و با توکل به خدا آن را قبول کردم. اولین نماز جمعه را در تاریخ 18  فروردین71 اقامه کردم. در آغاز با مشکلاتی مواجه بودم ولی با صبر و استقامت و استعانت از خدای متعال به‌تدریج مشکلات برطرف شد.

در مواقع عادی هر سه هفته یک‌مرتبه نوبت من می‏شود. دو خطبه‌ی من در حدود 45 دقیقه طول می‏کشد. در انتخاب مطالبِ خطبه ‏ها تناسب زمان و نیازهای روز جامعه را رعایت می‏کنم و بیشتر به ذکر مطالب اخلاقی و اجتماعی می‏پردازم. ساده سخن می‏گویم و سعی می‏کنم خطبه‌هایم برای همگان قابل فهم باشد. سعی می‏کنم مطالبم مستند باشد و از ذکر مطالب ضعیف و بی‌مدرک خودداری ‏کنم. در موارد لازم انتقاد می‏کنم ولی مؤدبانه و با رعایت مصالح است. از اشخاص تعریف و تمجید نمی‏کنم. سعی می‏کنم همواره از حق دفاع کنم و از جناح‌بازی جداً اجتناب می‏کنم. و به همین جهت به‌عنوان یک فرد بی‌طرف شناخته شده ‏ام و احساس می‏کنم سخنانم به‌طور نسبی در شنوندگان تأثیر دارد و این را از الطاف الهی می‏دانم.

بسیاری از شنوندگان به‌وسیله‌ی نامه یا تلفن یا حضوری از خطبه ‏ها اظهار رضایت می‏کنند. البته تعدادی هم به‌وسیله‌ی نامه یا حضوراً انتقاد می‏کنند، اگر حق باشد از آن استفاده می‏کنم و اگر ناحق باشد آن را نادیده می‏گیرم. اکثر نامه‏ ها را نگه‌داری می‏کنم شاید روزی مورد استفاده قرار گیرد. در بین آنها نامه‏ های جالبی وجود دارد.