نامه‌ي امام به يكي از فقها
ايشان در همين رابطه به يكي از فضلاي حوزه چنين نوشت: «لازم است از برداشت جنابعالي از اخبار و احكام الهي اظهار تأسف كنم. بنابر نوشته جنابعالي زكات تنها براي مصارف فقرا و ساير اموري است كه ذكرش رفته است و اكنون كه مصارف به صدها مقابل آن رسيده است راهي نيست. و «رهان» در سبق و رمايه مختص است به تير و كمان و اسب دواني و امثال آن كه در جنگهاي سابق به كار گرفته ميشده است. و امروز هم تنها در همان موارد است. و انفال كه بر شيعيان تحليل شده است امروز هم شيعيان ميتوانند بدون هيچ مانعي با ماشينهاي كذايي جنگلها را از بين ببرند و آن چه را كه باعث حفظ و سلامت محيط زيست است را نابود كنند و جان ميليونها انسان را به خطر بيندازند و هيچكس هم حق نداشته باشد مانع آنها باشد، منازل و مساجدي كه در خيابان كشيها براي حل معضل ترافيك و حفظ جان هزاران نفر مورد احتياج است نبايد تخريب گردد. و امثال آن. و بالجمله آن گونه كه جنابعالي از اخبار و روايات برداشت داريد تمدن جديد به كلي بايد از بين برود و مردم كوخ نشين بوده و يا براي هميشه در صحرا زندگي كنند. 2/7/1367.»[1]
[1]. صحيفه امام، ج2، ص150