حوزه‌ي علميه و استفاده از امكانات دولتي
در يكي از ملاقات‌هايي كه به اتفاق جامعه‌ي مدرسين در تهران با امام داشتيم، من عرض كردم: «شما از وضع بد اقتصادي و محروميتهاي طلاب در زمان سابق به خوبي آگاهيد، درآمد آنها منحصر بود به مبلغ ناچيزي كه به‌عنوان سهم امام (عليه‌السلام) به‌وسيله‌ي بازاري‌ها پرداخت ميشد. ولي مگر نفت و ساير معادن جزء انفال نيستند؟ اكنون در اختيار شماست، چه مانع دارد دستور بفرماييد خمس آنها در اختيار حوزه هاي علميه و تبليغ و ترويج دين و امور فرهنگي قرار گيرد؟» امام فرمود: «علما و حوزه هاي علميه بايد در امور اقتصادي مستقل باشند تا در مواقع مشاهده‌ي انحراف بتوانند حرفشان را بزنند».
اگر تجار و ثروتمندان وجوهات خود را درست بپردازند نيازهاي حوزههاي علميه و علما تأمين خواهد شد، صلاح طلاب و علما در اين است كه در تأمين هزينه هاي زندگي وابسته به مردم باشند، چون با احساس بي‌نيازي امكان دارد از مردم فاصله بگيرند. روحانيون شيعه و بازاري‌ها در طول تاريخ به يكديگر وابسته بودند.