استقبال پرشكوه مردم قم از امام
امام در دوازدهم بهمن 1357 از پاريس به ايران بازگشت، مبارزات اوج گرفت و در تاريخ 22 بهمن 57 رژيم شاهنشاهي سرنگون شد و انقلاب پيروز گشت. به فرمان امام دولت موقت به نخست‌وزيري آقاي مهندس بازرگان تشكيل شد. اوضاع كه به‌طور نسبي سامان يافت، امام خميني عازم مراجعت به قم شد. از آغاز ورود به تهران و حتي در پاريس بنا داشت، پس از پيروزي و تأسيس دولت، حكومت اسلامي را به حاكمان شايسته تحويل دهد و هرچه زودتر به حوزه‌ي علميه‌ي قم برگردد و به درس و بحث و پرورش نيروهاي شايسته‌ي علمي كه بهترين پشتوانه‌ي حكومت اسلامي هستند بپردازد و بر كار حاكمان اسلامي نظارت نمايد. اساتيد و طلاب و شاگردان امام نيز همين انتظار را داشتند. جامعه مدرسين كه اكثرشان از شاگردان امام بودند، هنگامي كه از تصميم امام اطلاع يافتند با همكاري مردم شريف و طلاب جوان، با تأسيس ستاد استقبال از امام زمينه را براي ورود امام فراهم ساختند. امام بامداد روز دهم اسفند 57 با يك اتومبيل سواري و همراهي چند اتومبيل ديگر به سوي قم حركت كردند. جمعي از مراجع و علما و اساتيد تا ده كيلومتري قم به استقبال ايشان آمده بودند.[1]
پس از حدود نيم ساعت انتظار، اتومبيل امام رسيد، پياده شدند و در جمع استقبال‌كنندگان حضور يافتند. علما به ايشان خيرمقدم گفتند و ايشان از آنها تشكر كرد. مراسم سرپايي انجام گرفت و جلوسي نداشتند. امام سوار شد و به سوي قم حركت كرد. آيت‌الله شريعتمداري، آيت‌الله گلپايگاني و آيت‌الله نجفي نيز در مسجد امام حسنمجتبي، خارج شهر به استقبال آمده در انتظار بودند. امام از ماشين پياده شد و داخل مسجد با آقايان شريعتمداري، گلپايگاني و نجفي ديدار و گفتگويي كوتاه به عمل آورد.[2]
صدها هزار نفر از مردم قم براي ديدار امام در خيابان‌ها اجتماع كرده بودند. اين اجتماع بزرگ از مدرسه فيضيه تا مسجد امام حسنمجتبي ادامه داشت. مردم و طلاب به شوق ديدار امام خيابان و پياده‌روها را اشغال كرده بودند. اتومبيل حامل امام با دشواري و كندي حركت مي‌كرد، در حدود يك ساعت طول كشيد تا امام به مدرسه‌ي فيضيه رسيد. امام در جايگاه مخصوص قرار گرفت، ابراز احساسات شديد مردم و شعار و صلوات اجازه‌ي صحبت نميداد. بعد از آرامش نسبي، امام لب به سخن گشود، از اساتيد و طلاب و مردم قم تشكر كرد و ضمن سخنراني طولاني خود فرمود: «همه بايد دست به دست هم بدهيم تا اين خرابه اي را كه به دست ما داده اند آباد سازيم». امام در حدود يك هفته در يكي از حجرههاي جنب كتابخانه‌ي مدرسه‌ي فيضيه سكونت داشت، علما و مراجع و اساتيد در همان حجره با ايشان ملاقات و گفتگو داشتند. از جمله آيت‌الله شريعتمداري در همين حجره با امام ملاقات خصوصي داشت و در حدود نيم‌ساعت در رابطه با مسائل مهم انقلاب بحث و تبادل‌نظر داشتند.[3] گهگاه براي طلاب و مردم سخنراني مي‌كرد.
سپس از فيضيه به خانهاي در خيابان بهار كه قبلاً برايش پيش‌بيني شده بود منتقل شد. منزل دامادشان آقاي اشراقي و چند خانه‌ي ديگر كه در همان حوالي واقع شده بود براي ديد و بازديدهاي مردمي و سخنراني‌ها آماده شد. اصنافِ مردم قم، تهران و شهرستان‌ها گروه‌گروه به ملاقات امام ميآمدند و برايشان سخنراني مي‌كرد. شخصيتهاي سياسي و اجتماعي نيز از تهران و ديگر شهرستان‌ها ديدار و گفتگو داشتند.
ازدحام و غلغله‌ي عجيبي بود. بعد از چندي براي استراحت امام مكان آرامتري فراهم شد و بدانجا منتقل گرديد.
[1]. روزنامه‌ي كيهان، دهم اسفند 1357
[2]. كيهان، دهم اسفند 1357
[3] . اطلاعات، دوازدهم اسفند 57