هوشیار: آیا در علم طب وزیست شناسى براى عمر انسان حدى معین شده که تجاوز از آن حد امکان نداشته باشد؟
دکتر نفیسی: براى مدت زندگى انسان، حدى که تجاوز از آن محال باشد تعیین نشده است، ولى طویلترین مدت حیات افراد انسان، به حسب معمول، کمى بیشتر از صد سال میباشد وبه نظرنمى رسد که در اعصارى که تاریخ مدونى دارد خیلى فرق کرده باشد.
اما حد متوسط عمر، برحسب اقلیم وآب وهوا ونژاد وارث ونوع زندگى متفاوت است ودر اعصار مختلف تفاوت دارد. چنانکه در قرن اخیر، نسبت به سابق تغییر قابل توجهى نموده است. مثلاً در انگلستان در سال1838 ـ1854 این حد متوسط، در مردها91/39 ودر زنها 85/41 سال بوده است.اما درسال 1937در مردها 18/60 ودرزنها 40/64 سال بوده است.
در آمریکا در سال 1901 عمر متوسط مردها 23/48 سال وزنها 80/51 سال بوده است. درحالى که سال 1944 عمر متوسط مردها به50/63 سال وزنها به 95/68 سال افزایش یافته است. این افزایش بیشتر شامل دوران کودکى است که آن نیز مدیون بهبودى وضع درمان وپیشگیرى بیماریها مخصوصاً بیماریهاى واگیردار است، اما بیمارى هاى پیرى که بنام بیماریهاى استحاله اى نامیده مى شوند، مانند تصلب شرائین وغیره چندان بهبودى حاصل نکرده اند.
هوشیار: آیا براى تعیین مدت حیات موجودات جاندار، قاعده کلى ومعیارى وجود دارد؟
دکتر نفیسی: عقیده عموم بر آنست که بین حجم بدن ومدت عمر نسبت مستقیمى برقرار است. مثلاً زندگى زودگذر یک پروانه یا پشه وزندگى یک لاک پشت که ممکن است دو قرن زندگى کند،قابل توجه است لکن باید دانست که این نسبت همیشه ثابت نیست، زیرا طوطى وکلاغ وغاز اکثراً، بیش از پرندگان بزرگتر از خود وحتى بیشتر از بسیارى از پستانداران زندگى مى کنند. بعضى ماهیها مانند:(سالمون) تا صدسال و(کراپ) تا صدوپنجاه سال و(پیک) تا دویست سال زندگى مى کنند. در مقابل، اسب بیش از30 سال زندگى نمى کند.
از زمان ارسطو عقیده داشتند که، طول مدت زندگى هرموجودى ضریبى از دوره نمو آن موجود است. این ضریب را(فرانسیس بیکن) درحیوانات هشت برابر و(فلورنس) پنج برابر مدتى که براى بلوغ آن حیوان لازم است حساب کرده اند.
درباره انسان (بوفن) و(فلورنس) صدسال را دوره طبیعى زندگى شمرده اند واکنون نیز عقیده عموم برهمین پایه است، لکن داود پیغمبرعمر طبیعى را هفتاد سال دانسته است.
در این زمانها، عده قابل توجهى از معمرین را گزارش داده اند که بیش از صد سال عمر داشته اند.
گرچه تعیین واندازه گیرى این عمرها شاید خالى از اغراق ومبالغه نباشد.
از جمله آنان(هانرى جنکینز)169 سال عمرداشته، (تماس پار) 207 سال، (کاترین کنتس دسموند) 140 سال عمرداشته اند وگروه دیگرى که اسامى آنان در کتب ومجلات ایران وخارج دیده مى شود.