ازكجا كه مهدى قيام نكرده باشد؟
دكتر: ما اصل مهدويت را ازشما قبول مى كنيم ليكن ازكجا كه مهدى موعود تا حال ظهور نكرده باشد؟ ازصدراسلام تا كنون، افراد زيادى از قرشى وغيرقرشى وازبلاد مختلف، خروج كرده، ادعاى مهدويت نموده اند، بعضى ازآنان هم عقيده مندانى پيدا كرده مذهبى باقى نهادند وبعضى ديگر، دولت هاى مختصرى هم تأسيس كردند. ما درانتظار مهدى موعود نشسته ايم درصورتى كه ممكن است يكى از آنان مهدى حقيقى بوده وما بى اطلاع باشيم.
هوشيار: چنانكه از سخنان گذشته معلوم شد، ما به وجود يك مهدى بى نام ونشان ومجهول الهويه اى عقيده نداريم تا درتطبيقش به فردى دراشتباه واقع شويم. بلكه پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) وائمه اطهارعليهم السلام، كه اصل وجود مهدى را خبرداده اند، آن وجود مقدس را ابن تغلب قال قال لى ابوعبدالله(عليه السلام): دمان فى الاسلام حلال من الله لا يقتضى فيهما احد حتى يبعث لله قائمنا اهل البيت فاذا بعث لله قائمنا اهل البيت حكم فيهما بحكم الله لا يريد عليهما بينة، الزانى المحصن يرجمه ومانع الزكوة يضرب عنقه كاملاً تعريف وتوصيف نموده هرگونه ابهام واجمالى را برطرف ساخته اند، كه خلاصه اش از اين قراراست:
نام مهدي، محمد وكنيه اش ابوالقاسم است. مادرش كنيزى به نام نرجس وصيقل وسوسن بوده است. از بنى هاشم وفرزندان زهرا وازاولاد امام حسين وفرزند بلافصل امام حسن عسكرى است. درسال 256 يا 255 درشهر سامره تولد يافته است. داراى دوغيبت است، يكى كوتاه وديگرى طويل. غيبت دوم به قدرى طولانى مى گردد كه بسيارى از مردم دراصل وجودش ترديد مى كنند، عمرش بسيار طولانى مى گردد. آغاز دعوت وظهورش از مكه شروع مى شود. با شمشير وجنگ نهضت مى كند وتمام ستمكاران ومشركين را قتل عام مى نمايد. تمام اهل كتاب ومسلمين تسليمش مى شوند. يك دولت اسلامى وجهانى در سرتاسر زمين تشكيل مى دهد، ظلم وبيدادگرى را ريشه كن نموده دادگرى وعدالت را جهانگير مى كند. اسلام را دين عمومى ودرترويج وتوسعهء آن كوشش مى نمايد و... مسلمين درانتظار ظهور چنين شخصى بسر مى برند.
سيد على محمد شيرازي
جناب آقاى دكتر! اكنون از شما سؤال مى كنم: آيا دربين كسانى كه تاكنون ادعاى مهدويت كرده اند، كسى را با اين اوصاف وعلائم سراغ داريد تا صدق دعوايش مورد احتمال واقع گردد؟
مثلاً: شخصى كه دريكى از بلاد ايران ادعاى مهدويت كرد اما فرزند امام حسن عسكري(عليه السلام) نبوده، غيبت طولانى هم نداشته، طويل العمر هم نبوده، درتمام عمرش جنگى نكرده وخون ستمكاران را نريخته، حكومت اسلامى وجهانى را تشكيل نداده، نه تنها زمين را پرازعدل وداد ننموده، بلكه كوچك ترين دست ظلمى را هم از سرمردم كوتاه نكرده است، دين اسلام را نه تنها درتمام جهان بسط نداده بلكه همهء احكام وقوانينش را نسخ نموده وآيين تازه اى به جايش آورده است، ازعلم ودانش بهره اى نداشته، كارخارق العاده اى هم انجام نداده وبا وجود اينكه ازكردهء خويش توبه كرده واظهار ندامت نموده، عاقبت، تسليم چوبهء دار گشته است.(1) آيا هيچ عاقل باشعورى احتمال مى دهد كه: چنين فردى مهدى موعود مسلمين باشد؟!!
داستان اين آقاى شيرازى مهدى نما، بى شباهت نيست به داستان مرد قزوينى پهلوان نمايى كه درمثنوى مذكور است:
سوى دلا كى بشد قزوينيى كه كبودم زن بكن شيريني
گفت: چه صورت زنم اى پهلوان گفت: برزن صورت شير ژيان
چونكه او سوزن فروبردن گرفت درد آن درشانه گه مسكن گرفت
پهلوان درناله آمد كاى سنى مرمرا كشتي، چه صورت مى زني؟
گفت:آخر شير فرمودى مـر گفت: از چه عضو كردى ابتدا
گفت: ازدمـگاه آغـازيـده ام گفت: دم بگـذار اى دوديـده ام
شير، بى دم باش گواى شيرساز كه دلـم سستى گرفت از زخم گـاز
جانب ديگر گرفت آن شخص زخم بى محابا بى مواسائى ورحـم
بانگ زد اوكان چه اندامست ازاو؟ گفت: اوگوش است اين اى نيك خـو
گفت: تا گوشش نباشد اى همـام گوش را بگـذار وكوته كن كلام
جانب ديگر خلش آغاز كـرد باز قزوينى فغانى ساز كـرد
كاين سوم جانب چه اندامست نيـز؟ گفت: اين است اشكم شيراى عزيـز
گفت: گواشكم نباشد شيـرر خود چه اشكم بايـد اين ادبيررا
خيره شد دلاك وبس حيـران بماند تا به دير انگشت بردندان بماند
برزمين زد سوزن آندم اوستاد گفت درعـالم كسى را اين فتاد
شيربى دم وسرواشكم كه ديـد اين چنين شيرى خدا كـى آفريد؟
چون ندارى طاقت سوزن زدن از چنين شيـر ژيـانى دم مزن
ازاتفاقات جالب اينكه: سيد على محمد شيرازى هنگامى كه هنوز هواى مهدويت وقائميت به سرش نزده بود، كتابى تأليف نمود بنام(تفسيرسورهء كوثر) ودرآن كتاب احاديثى دربارهء مهدى موعود نقل كرد كه هيچ يك از آنها با مهدويت خودش سازگار نيست واين موضوع بعداً براى خودش واتباعش دردسر واشكالاتى توليد نمود.
دركتاب مذكور مى نويسد: (موسى بن جعفربغدادى روايت نموده كه از حضرت امام حسن عسكري(عليه السلام) شنيدم كه فرمود: گويا شما را مى بينم كه بعدازمن درجانشينم اختلاف نموده ايد ليكن آگاه باشيد كه هركس به تمام امام هاى بعد از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) اقرار نمايد ولى فرزند مرا منكر شود، مانند كسى است كه همهء پيغمبران را قبول كند اما نبوت محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) را انكار نمايد. وهركس رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) را منكر شود مثل كسى است كه تمام پيمبران را انكار كرده باشد. زيرا اطاعت آخرين فرد ما مثل اطاعت اولين فرد ماست ومنكر آخرين فرد ما مثل منكراولين فرد ماست. بدانيد كه: فرزندم غيبتى خواهد داشت كه تمام مردم، جز كسانى كه خدا نگهداريشان كند، درشك واقع مى شوند(2)..
امام رضا(عليه السلام) به دعبل فرمود: امام بعدازمن فرزندم محمد است بعد ازمحمد فرزندش على به امامت مى رسد وبعد ازعلى فرزندش حسن امام خواهد بود وبعد از حسن فرزندش حجت وقائم است كه درايام غيبت بايد در انتظارش بود وهنگام ظهور بايد اطاعتش نمود. اگرازعمر دنيا روزى هم بيش باقى نمانده باشد، خدا آن را طولانى مى گرداند تا اينكه قائم نهضت كند ودنيا را پرازعدل وداد نمايد چنانكه از ظلم وجور پرشده است. اما اينكه كى خروج مى كند پس آن، خبردادن از وقت ظهوراست درصورتى كه پدارنم ازعلى روايت كرده اند كه به پيغمبر عرض شد: يا رسول الله قائم از اولاد تو كى خروج مى كند؟ حضرت درپاسخ فرمود: مثل خروج قائم، مثل قيامت است كه وقتش را جز خدا كسى آشكار نمى سازد، زيرا درآسمان وزمين بسى گران وسنگين است وناگهان فرا مى رسد.(3)
چنانكه ملاحظه مى فرماييد دراين دوحديث، به چند مطلب تصريح شده است. اول، قائم ومهدى موعود فرزند بلافصل امام حسن عسكرى است. دوم، داراى غيبتى است بسيار طولانى. سوم، وقتى ظاهر شد زمين را پرازعدل وداد مى كند. چهارم، براى ظهورش نمى توان وقتى تعيين كرد.
اعتراف به وجود امام غائب
سيدعلى محمد، درچند جاى تفسير سورهء كوثر به وجود امام غائب اعتراف نموده آثار وعلائمش را نوشته است:
دريك جا مى نويسد: (دروجود امام غائب شكى نيست. زيرا اگر او وجود نداشته باشد ديگرى هم وجود نخواهد داشت وامرش مانند خورشيد آسمان، روشن است. زيرا لازمهء شك در وجودش انكار قدرت خداست وهركس دروجود خداشك كند كافراست. تا اينكه مى نويسد اما نزد مسلمين ومؤمنين فرقه دوازده امامي، روز ولادتش اثبات شده است روح من وهركس درملكوت امر وخلق وجود دارد فداى آنجناب گردد وغيبت صغراى او ومعجزات آن ايام وعلامات سفيرانش نيز برايشان به اثبات رسيده است).
درجاى ديگرهمان كتاب نوشته است: (او خلف صالح است. كنيه اش ابوالقاسم مى باشد واوست قائم بامرالله وحجت خدا وباقيمانده آل الله ومهدى كه مردم را به امورمخفى هدايت مى نمايد. ولى من دوست ندارم كه نامش را ببرم مگر به همان جور كه امام از وى نام برده است يعنى م ح م د، ونصوصى دراين باره ازناحيه مقدسه صادرشده است. خود امام درتوقيع شريف فرموده: (هركس درمجمع عمومى مرا نام ببرد لعنت خدا براو باد).
درجاى ديگر همان كتاب نوشته است: (براى حضرت ولى عصر دوغيبت است درغيبت صغرى وكلاء ونواب مورد اعتماد ومقربى داشته است. نواب آنجناب (روحى فداه)عبارتند از عثمان بن سعيد عمرى وفرزندش محمد بن عثمان وحسين بن روح وعلى بن محمد سمري).
درجاى ديگر مى نويسد: (روزى درمسجدالحرام، درجانب ركن يمانى مشغول نماز بودم، جوان فربه وزيبايى را ديدم كه با كمال خضوع مشغول طواف بود وعمامهء سفيدى برسر وعباى پشمى دربرداشت وبهيئت تجار فارس بود. بين من واو چند قدمى بيش فاصله نبود، ناگهان به خيال من خطور كرد كه شايد صاحب الامر باشد اما خجالت كشيدم نزديكش بروم. وقتى از نماز فارغ شدم او را نديدم، ليكن درعين حال، يقين ندارم كه او صاحب الامر بوده است).
سيد على محمد واحاديث توقيت
حديث ذيل نيز درتفسير سورهء كوثر نقل شده است:
(ابوبصير مى گويد: خدمت امام صادق(عليه السلام) عرض كردم: فدايت شوم، قائم كى خروج مى كند؟ فرمود: اى ابامحمد! ما اهل بيت وقت ظهور را تعيين نمى كنيم ومحمد(صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده است تعيين كنندگان وقت ظهور دروغ مى گويند).(4)
مقتضاى اين حديث وامثالش اين است كه ائمه اطهار هرگز وقت ظهور را تعيين نكرده اند وتعيين كنندگان را تكذيب نموده اند. ليكن اتباع سيدعلى محمد اين تصريحات را ناديده گرفته وبرخلاف نص صريح پيشواى خودشان، دركتب جستجو نموده اند وحديث ضعيف ابولبيد مخزونى را يافته وبا توجيهات وتأويلات بسيار، سنهء ظهور سيدعلى محمد را ازآن استنباط كرده اند.
كتابهايى كه درمورد اين فرقه نگاشته شده است حديث ابولبيد را مورد بحث قرارداده اشكالات بسيارى بدان كرده اند. اگر ما بخواهيم درآن مباحث وارد شويم از مقصد دورمى گرديم. لذا طالبين تحقيق را بكتب رديه حواله مى دهيم وفعلا به همين نكته اكتفا مى كنيم كه برطبق حديث ابوبصير كه سيدعلى محمد نيزبه صحت آن اعتراف دارد ودركتاب خويش ثبت نموده است. هرحديثى كه سنهء ظهور قائم را تعيين كرده باشد بايد مردود شود وتمسك بآن جائز نيست، چه حديث ابى لبيد باشد چه غير آن.
حديث ذيل نيز درتفسير سورهء كوثر نقل شده است:
امام صادق (عليه السلام) درحديث مفصلى فرمود: (غيبت قائم ما نيز مورد انكار امت واقع مى گردد. يكى بدون اطلاع مى گويد: امام اصلا متولد نشده است. ديگرى مى گويد: به دنيا آمده ولى مرده است. ديگرى كافر مى شود ومى گويد: امام يازدهم اصلا اولاد نداشته است. ديگرى به واسطه گفتارش ايجاد تفرقه مى كند وازدوازده امام تجاوزنموده وآنها را سيزده يا زيادتر مى داند وديگرى خداى را عصيان ورزيده مى گويد: روح قائم دربدن شخص ديگرى تكلم مى كند).(5)
پيروانش چه مى گويند؟
باوجود اين تصريحاتى كه سيدعلى محمد درتفسيرسوره كوثر نموده وما بخشى از آن را از باب نمونه نقل كرديم، نمى دانم پيروانش چه عقيده اى دارند؟ اگر اورا مهدى موعود وقائم مى دانند، اين موضوع علاوه براينكه با روايات اهل بيت سازش ندارد، با تصريحات خودش نيز مخالف است زيرا او امام زمان وقائم را فرزند بلافصل امام حسن عسكرى(عليه السلام) وبنام(م ح م د) وكنيهء ابوالقاسم معرفى نموده وغيبت صغرى وكبرى را برايش ضرورى دانسته ونام نواب چهارگانه اش را ذكرنموده وگفته است جوانى را درمسجدالحرام ديدم واحتمال دادم كه امام زمان باشد ولى يقين نداشتم.
اگر مى گويند: روح امام زمان درسيدعلى محمد حلول نموده ومظهر قائم است اين عقيده نيز باطل است، زيرا اولا اين قول به تناسخ وحلول است وبطلان تناسخ وحلول درعلوم ثابت گشته است، ثانياً عقيده مذكور با حديثى كه خود سيدعلى محمد از حضرت صادق(عليه السلام) روايت نموده سازش ندارد، زيرا امام صادق درآن حديث فرمود: دسته اى از مردم عصيان مى ورزند ومى گويند: روح قائم دربدن شخص ديگرى تكلم مى كند.
ازنسبت پيغمبرى وبابيت تبرى جسته
اگر او را پيغمبر يا باب مى پندارند خودش بدين نسبت راضى نبوده قائلينش را تكفير كرده است.
درتفسيركوثر مى نويسد: (كسانيكه بگويند: ذكر اسم ربك خودش ادعاى وحى وقرآن نموده كافرند، وكسانيكه بگويند ذكر اسم ربك ادعاى بابيت حضرت بقية الله را كرده كافرند، خدايا شاهد باش كه: هركس ادعاى خدايى يا ولايت كند يا مدعى قرآن ووحى باشد يا كم وزيادى دردين تو بكند كافر است ومن ازوى بيزارم. تو شاهدى كه من هرگز ادعاى بابيت نكرده ام).(6)
سيدعلى محمد هنگامى كه بنوشتن تفسيركوثر اشتغال داشت ادعائى درسر نداشت. فقط خودش را دانشمند لايقى مى پنداشت وازاينكه خويش را خانه نشين وعلما را مصدر كار مى ديد رنج مى برد.
درجايى مى نويسد: (خدا برمن منت نهاده قلبم را نورانى نمود. دوست دارم دين خدا را به همان طورى كه درقرآن نازل شده واخبار اهل بيت برآن دلالت دارد، اظهار كنم).
او از نسبتهاى ناروايى كه درباره اش داده مى شد ناراحت بود وازآنها برائت مى جست. ليكن بعداً برايش روشن شد كه حماقت مردم بيش از حد تصور است نه تنها هرچه را بگويد قبول مى كنند بلكه قدرى هم بدان اضافه مى كنند، آنگاه هوس قائميت درمغزش وارد شد وادعايش راعلنى نمود.
كتاب بيان وادعاى قائميت
دركتاب بيان باب السابع من الواحدالثانى، مى نويسد: (چنانكه ظهور قائم آل محمد بعينه همان ظهور رسول الله هست، ظاهر نمى شود الا آنكه اخذ ثمرات اسلام را از آيات قرآنيه كه درافئدهء مردم غرس فرموده، نمايد واخذ ثمرهء اسلام نيست الا ايمان به او وتصديق به او. حال كه ثمره برعكس بخشيده، دربحبوحهء اسلام ظاهر شده وكل، نسبت به او اظهار اسلام مى كنند واو را به غير حق درجبل (ماكو) ساكن مى كنند).
بازهم درهمان باب نوشته است: (بانفسى كه از اول عمر رياضت ها كشيده ومجاهده ها نموده از براى رضاى خدا واگر قائم آل محمد را درخواب مى ديد به آن خواب افتخار مى نمود، حال كه ظاهر شده به ظهور الله كه اظهر ازهرظهورى است به آيات وبيناتى كه دين اسلام به آن ثابت شده است، عرض برخدا كه نمى شود درجاى خود، ثمرهء ايمان خود را كه ظاهر نمى كند درجاى خود، ازبراى آنچه كه خلق شده قائم نمى شود برجاى خود، فتوى مى دهد بركسى كه شب وروز به او توجه به خدا مى كند واياك نعبد مى گويد).
درهمان كتاب الباب الخامس والعشرين من الواحد الثانى، نوشته است: (اگر مؤمنين به رسول الله وكتاب او يقين كنند كه ظهور قائم وبيان، همان ظهور رسول الله هست به نحو اشرف درآخرت واين كتاب به عينه همان فرقان است كه به نحو اشرف نازل شده درآخرت، احدى از مؤمنين به قرآن خارج از دين نشده).
درهمان كتاب الباب الثالث من الواحد التاسع مى نويسد: (وهم چنين درظهور نقطهء بيان اگر كل يقين كنند به اينكه همان مهدى موعودى است كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) خبرداده يك نفر از مؤمنين به قرآن منحرف نمى شوند از قول رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)).
ما بنا نداريم اين آيين جديد را كاملاً بررسى نماييم وبطلانش را براى شما آشكار سازيم اگر طالب تفصيل هستيد، به كتابهايى كه دررد اين فرقه نوشته شده مراجعه نماييد. هم چنين بنا نداريم تمام افرادى را كه تاكنون ادعاى مهدويت كرده اند مورد بررسى قرار دهيم وادله وبراهين آنان را رسيدگى كنيم وعقائد واحكامشان را تجزيه وتحليل نماييم، زيرا اين مباحث مفصل، ازحوصلهء جلسهء ما خارج است لذا در رد آنان به همان جواب اجمالى سابق اكتفا مى نماييم.
بازهم تكرار مى كنم: مهدى موعود، بواسطهء احاديث قطعيه، كاملا تعريف وتوصيف شده ودراذهان شيعيان، شخصيت ممتاز وروشنى دارد. اگر شخصى را واجد اوصاف مذكوره يافتند بايد تسليمش گردند وشخص مدعى فاقد اوصاف وعلائم را با يد تكذيب كنند. كسانى كه تاكنون ادعاى مهدويت نموده اند واجد آن اوصاف نبوده اند واگر براى اثبات مدعاى خودشان به حديث واحد وضعيفى تمسك جويند يا حديثى رابه نفع خويش تأويل وتوجيه نمايند دراثبات مدعايشان كافى نيست زيرا يك يا دوخبر درمقابل احاديث كثيرهء قطعيه، حجيت واعتبار ندارد.
ادعاى باطل ووجود طرفدار
مهندس: اگر ادعاى اين افراد پوچ وباطل بود پس چرا اين همه عقيده مند فداكار پيدا كردند؟!
هوشيار:عقيده مند شدن وگرويدن عده اى، به يك شخص دليل حقانيت وى نيست زيرا عقائد واديان باطل هميشه درجهان بوده وهست وعقيده مندان جدى وفداكارى هم داشته اند. استقامت وفداكارى گروهى نادان وعوام را نمى توان از براهين صدق وحقانيت مدعى وپيشوايشان شمرد. شما تاريخ اديان را بررسى كنيد تا حقيقت برايتان روشن گردد. مثلاً ملاحظه بفرمائيد درهمين عصرى كه عصرعلم ودانش شمرده مى شود ميليون ها افراد بشر درهندوستان وجود دارند كه درمقابل گاو خضوع وستايش مى كنند ومعتقدند آن حيوان درعالم بالا داراى مقام عالى است. كشتن وخوردن گوشتش را حرام مى دانند. بى احترامى وجسارت به آن را گناه مى شمارند. اغلب اتفاق مى افتد كه گاوى بى خيال دروسط خيابان استراحت مى كند واتومبيلها ناچار مى شوند درپشت سرش توقف كنند، ولى هيچكس حتى پليس حق ندارد مزاحم آن حيوان شود، تا هنگامى كه به ميل خودش از سرراه برخيزد. هندوها براى دفاع از گاو فداكارى ها مى كنند ويكى ازعلل اختلاف مسلمين وهندوها، موضوع كشتن گاو است.
همچنين هندوها به قدرى به ميمون احترام مى گذارند ودرمقابلش خاضع مى باشند كه آن حيوانات با كمال آزادى مزاحم مردم مى شوند وكسى جرئت ندارد به آنها جسارت كند. مسئله ميمون از مسائل بغرنج دولتى محسوب مى شود، لذا دولت مجبور مى شود هرچندى يكبار، آنها را ازشهرها جمع كند وبا كمال احترام به جنگلهاى دوردست رها سازد. تازه اينكار نيز به مقدسين هندو گران مى آيد.(7)
بهرحال گمان مى كنم مسائل مهمى كه نياز به بحث داشت مورد بررسى قرارگرفته ومسأله مهم ديگرى نداشته باشيم اگر صلاح بدانيد جلسات را تعطيل كنيم، وبيش از اين مزاحم اوقات شريف آقايان نباشيم؟
جلالي: من هم فكر مى كنم مسأله مهم ديگرى نداشته باشيم.
دكتر: من كه از اين جلسات بسيار مستفيض شدم، فكر مى كنم ساير برادران نيز چنين باشند. همه ما ميل داريم جلسات ادامه پيدا كند وبازهم بهره مند شويم. ليكن با توجه به كثرت مشاغل جناب آقاى هوشيار، من هم با تعطيل جلسه موافق هستم اميدوارم درفرصت ديگرى بازهم بتوانيم از محضرايشان استفاده نمائيم.
دراينجا لازم است ازالطاف ايشان تشكر نمايم خدا فرج حضرت بقية الله اعظم را نزديك گرداند وهمه ما را ازخدمتگزاران اسلام وياران آن جناب قراردهد.
والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته
1) كتاب تلخيص تاريخ نبيل زرندى ص135 تا 138.
2) موسى بن جعفرالبغدادى قال سمعت ابا محمدالحسن بن على يقول:كانى بكم وقد اختلفتم فى الخلف مني: اما ان المقر بالائمة بعد رسول الله المنكر لولدى كمن اقر بجميع انبياء الله ورسله ثم انكر نبوة محمد رسول الله، والمنكر لرسول الله كمن انكر جميع الانبياء لان طاعة آخرنا كطاعة اولنا والمنكر لاخرنا كالمنكر لاولنا، اما ان لولدى غيبة يرتاب فيه الناس الا من عصمه الله تفسير سورهء كوثر.
3) قال على بن موسى فى حديث الى ان قال: يادعبل! الامام بعدى محمد ابنى وبعدمحمد ابنه على وبعد على ابنه الحسن وبعدالحسن ابنه الحجة القائم المنتظر فى غيبته المطاع فى ظهوره؛ لولم يبق من الدنيا الايوم واحد لطول الله ذلك حتى يخرج فيملاءها عدلا كما ملئت جوراً، وامامتى، فاخبارعن الوقت ولقد حدثنى ابى عن ابيه عن آبائه عن على ان النبى قيل له يا رسول الله متى يخرج القائم من ذريتك؟ فقال مثله مثل الساعة لايجليها لوقتها الا هو ثقلت فى السموات والارض لايأتيكم الابغتة تفسير سورهء كوثر.
4) ابو بصير عن ابي عبد الله(عليه السلام) قال قلت: جعلت فداك متى خروج القائم؟ فقال يا ابا محمد انا اهل بيت لانوقت وقد قال محمد كذب الوقاتون تفسيره سورهء كوثر.
5) قال الصادق(عليه السلام) فى حديث مفصل الى ان قال: كذلك غيبة القائم فان الامة تنكرها فمن قائل بغير هدى بانه لم يولد وقائل بانه ولد ومات وقائل يكفر بقوله ان حادي عشرنا كان عقيماً وقائل يمزق بقوله ان يتعدى الى ثلاث عشر فصاعداً وقائل يعص الله بقوله ان روح القائم تنطق فى هبكل غيره تفسير سورهء كوثر.
6) ولقد كفرالذين قالوا ان ذكر اسم ربك ادعى الوحى والقرآن. ولقد كفرالذين قالوا ان ذكر اسم ربك قال اننى باب بقية الله واشهد ان الذى ادعى ربوبيتك او ولايتك اوادعى القرآن والوحى بمثل ما حرمت للناس اوينقص شيئاً من دينك اويزيد فقد كفروانا بريء منه وانك شاهد بانى ما ادعيت بابية المنصوص تفسير سورهء كوثر.
7)كتاب اسلام وعقائد بشرى تأليف يحيى نورى ص 102 103.