آرایش برای شوهر
کوشش بیش‌تر خانم‌ها براین است که، وقتی می‌خواهند به گردش بروند، یا در مجلس جشن، شب نشینی و مهمانی شرکت کنند، آرایش می‌کنند، بهترین لباس‌ها را می‌پوشند و به بهترین وجهی که برای‌شان مقدور است از منزل خارج می‌شوند، ولی به‌محض بازگشتن لباس‌های خوب و زیبا را از تن خارج ساخته لباس‌های معمولی و مندرس را می‌پوشند، در داخل خانه مقیّد به پاکیزگی و نظافت نیستند، آرایش و زینت نمی‌کنند، با موهای ژولیده و لباس‌های به اصطلاح، خانه‌داری در منزل می‌گردند، لباس‌های لکه‌دار و جوراب‌های پاره در خانه می‌پوشند، در حالی که باید بر عکس باشد. زن باید در خانه برای شوهرش آرایش و دل‌بری کند، باید برای شوهرش که شریک زندگی و یار و مونس دایمی و پدر فرزندانش است، زینت و دل‌ربایی کند، باید دلش را به دست آورد تا دل‌بران کوچه و خیابان نتوانند در دلش جا باز کنند، دیگران چه‌ارزشی دارند که برای‌شان آرایش و زینت کند؟! حیف نیست زن آرایش و زیبایی خویش را در مقابل چشم‌چرانی بیگانگان قرار دهد و برای جوانان و بانوان اشکالاتی به‌وجود آورد؟
پیغمبر اسلام‌ه می‌فرماید:
هر زنی که خودش را خوش‌بو کند و از منزل خارج شود، تا به خانه برنگردد از رحمت خدا دور خواهد بود.[1]
و در حدیثی دیگر می‌فرماید:
بهترین زنان شما زنی است که مطیع شوهر باشد. برای او آرایش کند، ولی زینتش را برای بیگانگان ظاهر نسازد و بدترین زنان شما زنی است که در غیاب شوهر زینت کند.[2]
خانم گرامی! به دست آوردن دل شوهر، آن هم برای همیشه، کار ساده‌ای نیست. پیش خود نگو: او که مرا دوست دارد، پس چه نیازی است که به سر و وضعم برسم و برایش دل‌ربایی کنم؟ بلکه باید عشق او را همواره تقویت نمایی.
یقین بدان که شوهرت دوست می‌دارد که تو همیشه تمیز، مرتب و زیبا باشی. اگر بر طبق خواسته‌های باطنی او رفتار نکنی و در منزل به خودت نرسی، ممکن است در خارجِ منزل، چشمش به زنان تمیز و آرایش کرده بیفتد و از تو دل‌سرد شده و از راه منحرف شود. وقتی خانم‌های تمیز و مرتب را دید و آن‌ها را با سر و وضع کثیف و نامرتبِ تو مقایسه کرد، خیال می‌کند فرشتگانی هستند که از آسمان نازل شده‌اند! تو هم در خانه برایش آرایش کن و لباس خوب بپوش و دل‌بری و طنّازی کن تا بفهمد که تو از آن‌ها کم‌تر نیستی، بلکه بهتر و زیباتر هستی، در آن صورت می‌توانی به دوام عشق او امیدوار باشی و برای همیشه دلش را مسخّر گردانی.
به نامه یک شوهر توجه فرمایید:
خانم بنده در خانه با خدمتکارمان قابل تشخیص نیست. به خدا برخی وقت‌ها باخود می‌گویم: ای کاش خانمم، یکی از این لباس‌های قشنگ و زیبایی را که برای محیط کار و مهمانی‌اش دوخته، در خانه می‌پوشید و از این بلوزهای کهنه و دامن‌های گشاد دست برمی‌داشت. چند بار به او گفتم: عزیزم! لااقل روزهای جمعه و تعطیل یک دست از آن لباس‌های قشنگ را بپوش. با ترش‌رویی گفت: من در مقابل تو یا بچه‌ام مقید نیستم؛ اما اگر یک روز سر و وضعم نامرتب باشد، جلو همکارهایم خجالت می‌کشم.[3]
خانم‌های محترم! شاید بگویید: زیبا گشتن در منزل با شغل خانه‌داری و آشپزی سازگاری ندارد؛ ولی اگر ارزش این عمل را بدانید، هر آینه برای حل این مشکل اقدام‌می‌کنید. چه اشکال دارد که برای انجام کارهای خانه لباس مخصوصی داشته‌باشید و در موقع کار از آن استفاده کنید، ولی وقتی از کار فارغ شدید آن لباس‌ها را از تن خارج سازید و با آراستن خود، منتظر آمدن شوهر باشید؟
حضرت امام باقر علیه السلام فرمود:
بر زن لازم است خودش را خوش‌بو کند، بهترین لباس‌هایش را بپوشد، به بهترین وجه زینت کند و با چنین وضعی صبح و شب با شوهرش ملاقات کند.[4]
امام صادق علیه السلام فرمود:
زن نباید آرایش و زینت را ترک کند گرچه به یک گلوبند باشد، نباید دستش را بدون خضاب بگذارد گرچه به کمی از حنا باشد، حتی زن‌های پیر هم نباید زینت و آرایش را ترک نمایند.[5]
[1]. بحارالأنوار، ج 103، ص 247
[2]. همان، ص 235
[3]. روزنامه اطلاعات، 3 اسفند 1351
[4]. بحارالأنوار، ج 103، ص 228
[5]. شافى، ج 2، ص 138