خشم و عصبانیت همسر
خشم و عصبانیت، یک بیماری اخلاقی است که بسیاری از زنان و مردان بدان مبتلایند. این گونه افراد در برابر ناملایمات تاب و توان خویش را از دست می‌دهند، حساس، زود رنج و تندخو می‌شوند، کنترل اعصاب را از دست می‌دهند. دادمی‌زنند، ناسزا می‌گویند، کتک می‌زنند، اشیاولوازم خانه را پرتاب می‌کنند، برسرخود می‌زنند و حتی گاهی به قتل و جنایت دست می‌زنند.
امام صادق علیه السلام فرمود:
غضب، کلید همه شرور است.[1]
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
خشم، شعله‌ای از آتش شیطان است.[2]
حضرت علی علیه السلام فرمود:
از غضب بپرهیز؛ زیرا اول آن دیوانگی و آخرش پشیمانی است.[3]
این بیماری اخلاقی بزرگ‌ترین آفت خانواده‌هاست. موجب کدورت و اختلاف و کشمکش می‌شود. آرامش را سلب می‌کند، و چه‌بسا خانوادها را متلاشی می‌سازد، وعواقب بسیار بدی را به همراه می‌آورد. گاهی زن تند مزاج است و گاهی مرد و گاهی هردو و خطرناک‌ترین موارد قسم سوم است، ولی به هر حال قابل علاج هستند.
گاهی خانم در اثر ناملایمات زندگی مانند بدرفتاری و توهین خویشان یا همسایگان، اذیت و آزار بچه‌ها، بر آورده نشدن توقعات، مشکلات و محرومیت‌های اقتصادی، آن چنان برافروخته و عصبانی می‌شود که کنترل اعصابش را از دست می‌دهد و در صدد یافتن فردی است که دق دل خود را برسر او خالی کند.
از این رو، وقتی شوهرش وارد منزل می‌شود، با تندی و عصبانیت شکایت‌ها را شروع می‌کند و داد و فریاد راه می‌اندازد.
شوهر عاقل و دانا کسی است که موقعیت غیرعادی همسرش را درک کند و بفهمد که همسرش یک بیمار عصبی و قابل ترحم است؛ لذا خون سردی خود را حفظ کند و هیچ عکس العمل تندی از خود نشان ندهد، حتی اگر مورد اهانت همسرش نیز واقع شود.
ممکن است خانم هم چنان به داد و فریادهای خود ادامه دهد و منتظر عکس العمل تند شوهرش باشد تا او هم سر و صدای بیش‌تری راه بیندازد، ولی مصلحت در این است که شوهر نیز صبر و سکوت خود را هم چنان حفظ کند. وقتی زن عکس العمل تندی از شوهر ندید، طولی نمی‌کشد که به حالت عادی باز می‌گردد و بر اعصاب خویش مسلط می‌شود و احیاناً از تندی‌ها و بی‌ادبی‌های خود پشیمان می‌شود و عذرخواهی می‌کند. آن گاه در یک فرصت مناسب به عنوان دل‌جویی و با زبان خوش از عوامل ناراحتی‌های خانم جویا می‌شود و در حل موضوع به او کمک می‌کند.
حضرت علی علیه السلام فرمود:
غضب را با سکوت معالجه کنید.[4]
اما اگر مرد هم عصبانی شود، امکان دارد کار به جاهای باریک‌تری نظیر ضرب و شتم، قتل و جنایت و طلاق منتهی شود. آیا صبر و سکوت بهتر نیست؟ در چنین حالی مرد نباید با خود بگوید که، اگر من سکوت کنم، تحقیر و توهین می‌شوم و همسرم جرأت بیش‌تری پیدا می‌کند و از سلطه من خارج می‌شود. نه، هرگز چنین نیست، بلکه این عمل کاری است بسیار عاقلانه و از لوازم همسرداری است و حفظ سلامت خانواده نیز به آن مربوط است.
در پایان تذکر این مطلب را لازم می‌دانم که خشم و غضب نه تنها آفت خانواده است، بلکه به سلامت جسم و اعصاب زن و مرد نیز لطمه وارد می‌سازد و باید جداً از آن اجتناب کرد.
حضرت علی علیه السلام فرمود:
کیفر شخص عصبانی و کینه توز و حسود پیش از دیگران به خود او می‌رسد.[5]
[1]. کافى، ج 2، ص 303
[2]. بحارالأنوار، ج 73، ص 265
[3]. غررالحکم
[4]. غرر الحکم
[5]. غرر الحکم