پیشگویى درباره غیبت
چنان که در احادیث گذشته ملاحظه فرمودید: مسئله غیبت امام دوازدهم علیه السلام از زمان پیامبر صلى الله علیه و آله تا زمان امام یازدهم، همواره در طول تاریخ، در بین شیعیان مطرح بوده و پیامبر و امامان معصوم از آن خبر مىدادهاند.
غیبت، یکى از خصائص مهدى به شمار مىرفته است. علاوه بر احادیث مذکور، در احادیث فراوان دیگرى نیز به مسئله غیبت تصریح شده است.
پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: «به خدایى که مرا براى بشارت برانگیخت سوگند! که قائم از فرزندان من، طبق عهدى که به او مىرسد، از دیدهها غائب مىشود، به گونهاى که بیشتر مردم خواهند گفت: «خدا، به آل محمد نیاز ندارد»، و گروهى دیگر در اصل تولدش شک مىکنند. پس هر کس زمان غیبت را درک کرد، باید در حفظ دینش کوشش کند و وسوسههاى شیطان را به خود راه ندهد، مبادا او را از کیش و آیینِ من بلغزاند و از دین خارج سازد، چنان که قبلًا پدر و مادر شما را از بهشت خارج ساخت. خدا شیطان را بر کافران ولایت داده است».[46]
امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر خبر غیبت امام خود را شنیدید، انکار نکنید».[47]
و دهها حدیث دیگر:
طبرسى نوشته است:
اخبار غیبت ولىّ عصر، قبل از تولد خودش و پدر و جدّش صادر شده است، و محدثان شیعه، آنها را در اصول و کتب که در زمان امام باقر و صادق علیهما السلام تألیف شده، ثبت کردهاند. یکى از ثقات محدّثان و مصنّفان، حسن بن محبوب زرّاد است. او، بیش از یکصد سال قبل از زمان غیبت، احادیث مربوط به غیبت را در کتاب مشیخهاش ثبت و ضبط کرده است. همان گونه که در احادیث پیشبینى شده بود، این غیبت، تحقّق یافت.[48]
محمد بن ابراهیم بن جعفر نعمانى که در زمان غیبت صغرا، تولد یافت و هنگام تألیف کتاب الغیبه هشتاد و چند سال از عمر شریف امام زمان علیه السلام گذشته بود، نوشته است:
ائمه اطهار علیهم السلام قبل از غیبت امام زمان علیه السلام خبر داده بودند. اگر غیبت آن جناب اتفاق نمىافتاد، خود این موضوع، شاهدى بود براى بطلان عقیده امامیه، ولى خداوند متعال با وقوع غیبت، صحت اخبار ائمه را آشکار ساخت.[49]
علاوه بر حسن بن محبوب، تعداد دیگرى از اصحاب امامان معصوم علیهم السلام قبل از تولد حضرت مهدى علیه السلام کتابهایى را در موضوع غیبت آن حضرت تألیف کردهاند. از باب نمونه به بعضى از آنها اشاره مىشود:
1. على بن حسن بن محمد طایى طاطرى که از اصحاب موسى بن جعفر علیه السلام بوده، کتابى در موضوع غیبت نوشته است. او مردى فقیه و موثق بود.[50]
2. على بن عمر اعرج کوفى، از اصحاب موسى بن جعفر علیه السلام کتابى در غیبت دارد.[51]
3. ابراهیم بن صالح انماطى، از اصحاب موسى بن جعفر علیه السلام کتابى در غیبت تألیف کرده است.[52]
4. حسن بن على بن ابى حمزه- که در عصر امام رضا علیه السلام مىزیسته است- کتابى در غیبت دارد.[53]5. عباس بن هشام ناشرى اسدى، از اصحاب امام رضا علیه السلام کتابى در غیبت نوشته است.[54]
6. على بن حسن بن فضال، از اصحاب امام هادى و امام عسکرى علیهما السلام کتابى در غیبت دارد.[55]
7. فضل بن شاذان نیشابورى، از اصحاب امام هادى و امام عسکرى علیهما السلام کتابى درباره قائم آل محمد و غیبت او دارد.[56]
با توجه به آن چه گذشت، به انضمام سه مطلب دیگر، وجود امام دوازدهم در حال غیبت امرى است قطعى:
الف) بر طبق برهان عقلى که در جاى خود به اثبات رسیده و احادیث فراوانى که از معصومان صادر شده، وجود امام و حجت، براى بقاى نوع انسان ضرورت دارد، و زمین، هیچگاه از وجود حجت خالى نخواهد ماند.
ب) در احادیث فراوانى که به حدّ تواتر مىرسد، آمده است که تعداد امامان دوازده نفر خواهد بود.
ج) بر طبق احادیث و شهادت تاریخ، یازده نفر از امامان آمده و بعد از چندى از دنیا رفتهاند. بنابراین باید گفت، امام دوازدهم، چنان که در احادیث آمده، همان فرزند بلافصل امام حسن عسکرى علیه السلام است که در حال غیبت زندگى مىکند.
[46]. إثبات الهداه، ج 6، ص 386: قال رسول الله صلى الله علیه و آله والذی بعثنی بالحقّ بشیراً لیغیبّن القائم من ولدی بعهد معهود إلیه منّی حتّى یقول أکثر الناس:« ماللّه فی آل محمد حاجة!»، و یشکّ آخرون فی ولادته. فَمَن أدرک زمانه فلیمسک بدینه ولا یجعل للشیطان علیه سبیلًا بشکّه، فیزیله عن ملّتی ویخرجه من دینی. فقد أخرج أبویکم من الجنّة من قبل، وإنّ الله جعل الشیاطین أولیاء للذین لا یؤمنون.
[47]. همان، ص 350: محمّد بن مسلم، قال: سمعت أبا عبدالله علیه السلام یقول:« إن بلغکم عن صاحبکم غیبة فلا تنکروها».
[48]. اعلام الورى، ج 2، ص 257.
[49]. الغیبه، للنعمانى، ص 6.
[50]. رجال نجاشى، ص 193 و رجال شیخ طوسى، ص 357.
[51]. رجال نجاشى، ص 194.
[52]. رجال نجاشى، ص 28 و فهرست شیخ طوسى، ص 75.
[53]. رجال نجاشى، ص 28 و فهرست شیخ طوسى، ص 75.
[54]. رجال نجاشى، ص 251 و فهرست شیخ طوسى، ص 147.
[55]. رجال نجاشى، ص 195.
[56]. همان، ص 235.