اما خدا به پیغمبر بشارت داد که خیرات و خوبیهاى زیادى به تو عطا خواهیم نمود. در پاسخ دشمنان سوره «کوثر» را فرستاد و فرمود:
«اى محمد! ما کوثر را به تو دادیم. پس براى خدا نماز بگزار و قربانى کن. بدرستى که دشمن تو ابتر و بى فرزند خواهد شد نه تو». [سوره ى کوثر.] پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) یقین داشت وعده هاى خدا تخلف بردار نیست و نسل پاک و با برکتى از او بوجود خواهد آمد که سرچشمه و منشأ تمام خوبى هاى جهان خواهد شد. هنگامى وعده ى خدا جامه ى عمل پوشید که زهراى اطهر به دنیا آمد، و از فروغ نور ولایت افق گیتى روشن شد. وقتى به رسول خدا بشات رسید که خدا به خدیجه نوزاد دخترى عطا کرد، دلش از بشارت غرق شادمانى و سرور شد و از دختردار شدن نه تنها غمگین نشد بلکه بدان وسیله دلش مطمئن و آرام گشت و آثار نوید پروردگار جان را مشاهده نمود.
پیغمبر اکرم از آن مردان کوتاه فکر و نادان عصر جاهلیت نبود که از وجود دختر اظهار شرمندگى کند و از شدت خشم، مادر بى گناه را به باد دشنام و ستیزه گیرد و از مردم دورى جوید. [سوره ى نحل آیه ى 58.] محمد (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) مبعوث شد تا با افکار پوچ و غلط مردم که براى زنان ارزشى قائل نبودند و آنان را از اجتماع حساب نمى کردند و دوشیزگان بى گناه را زنده به گور مى کردند، مبارزه کند و بدانان بفهماند که زن نیز یکى از اعضاء حساس و مهم اجتماع است و داراى مسؤولیت و وظیفه ى بسیار سنگین و بزرگى است. باید براى عظمت و ترقى اجتماع کوشش کند و در مورد وظایفى که آفرینش ویژه اش اقتضا دارد انجام وظیفه نماید.
خدا خواست ارزش زن را عملا به جهانیان بفهماند. از همین رهگذر بود که ذریه و نسل پاک پیغمبر برگزیده اش را در وجود دخترش قرار داد و چنین مقدر کرد که امامان و پیشوایان و رهبران دینى اسلام از نسل زهراى اطهر بوجود آیند. و بدین وسیله مشت محکمى بر دهان نابخردانى زد که دختر را از اولاد خویش محسوب نمى داشتند بلکه از وجودش عار و ننگ داشتند.