نخستین خانواده ى اسلامى که در اسلام تأسیس شد خانه ى محمد (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) و خدیجه بود. تعداد نفرات آن بیش از سه تن نبودند: محمد (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم)، و خدیجه و على علیه السلام. [نهج البلاغه خطبه ى قاصعه. مناقب ابن شهر آشوب ج 2 ص 180.] آن خانه، کانون انقلاب اسلامى و جهانى بود و وظائف بسیار سنگینى بر عهده داشت . باید با کفر و بت پرستى مبارزه کند. دین توحید را در جهان بسط و اشاعه دهد. در تمام جهان بیش از یک خانه اسلامى وجود نداشت ولى سربازان فداکار آن نخستین پایگاه توحید، تصمیم داشتند دلهاى جهانیان را فتح کنند و عقیده ى توحید را در جهان نفوذ دهند. آن پایگاه نیرومند، از هر جهت مجهز و مسلح بود. محمد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در راس آن قرار داشت که خدا درباره ى اخلاقش مى گوید: «اخلاق تو عظیم و بزرگ است». [سوره ى قلم آیه 4.] او خدیجه را بیش از حد دوست مى داشت و به شخصیتش احترام مى گذاشت. حتى به دوستان خدیجه هم احترام مى گذاشت.
انس مى گوید: «گاهى هدیه اى تقدیم پیغمبر مى کردند، مى فرمود: به خانه ى فلان زن ببرید چون دوست خدیجه بود». [سفینة البحار ج 1 ص 380.] مدیر داخلى و کدبانوى آن خانه، خدیجه بود که به هدف محمد (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) کاملاً ایمان داشت و در راه رسیدن به آن هدف مقدس، از هیچگونه کوشش و فداکارى دریغ نداشت. تمام ثروتش را در اختیار محمد گذاشت، عرض کرد: این خانه و اموال تعلق به شما دارد و من کنیز و خدمتکار شما هستم.
در موقع گرفتاریها محمد را دلدارى مى داد و در رسیدن به هدف امیدوارش مى کرد. اگر کفار شکنجه و آزارش مى دادند هنگامیکه داخل خانه مى شد از مهر و محبت خدیجه برخوردار مى گشت، و از آن کانون گرم نیرو مى گرفت. در پیرامون مشکلات و حوادث سهمگین، با آن بانوى دانشمند و رشید مشورت مى کرد. [بحارالانوار ج 16 ص 10.] آرى فاطمه ى زهرا از چنین پدر و مادر فداکار و در چنین محیط با صفا و گرم خانوادگى به دنیا آمد.