آموزش‌های سیاسی- اجتماعی
کودکان امروز، جوانان و مردان و زنان فردا هستند. کشور مال این‌هاست و همین‌ها هستند که فردا کشور را اداره می‌کنند. بینش و آگاهی سیاسی این‌ها، در فردای کشور دخالت دارد. این‌ها هستند که باید از میراث‌های فرهنگی- اسلامی و ذخایر کشور پاسداری و بهره برداری نمایند و برای عظمت و اعتلا و آبادی کشور کوشش کنند.
همین‌ها هستند که باید با ظلم و ستم و استعمار و استثمار مبارزه کنند. کودکان امروز را باید برای این هدف ساخت و تربیت نمود مسئولیت این مهم نیز بر دوش پدران و مادران نهاده شده است.
آموزش‌های سیاسی- اجتماعی نیز باید در زمان کودکی پایه‌گذاری شود تا نتیجه‌بخش باشد. وقتی کودک به سن تمیز رسید، می‌تواند در حد فهم خویش از آموزش‌های سیاسی- اجتماعی‌برخوردار گردد. می‌توان اوضاع اقتصادی و ذخایر و معادن و اوضاع سیاسی و علل فقر و محرومیت‌ها و عقب‌ماندگی‌های کشور را برای کودک توضیح داد. می‌توان خوبی‌ها یا بدی‌های زمامداران را با کودک در میان نهاد.
می‌توان کودک را با اوضاع عمومی ده یا شهر و کشور آشنا ساخت. کودک نمی‌تواند در انتخابات شرکت کند، اما پدر و مادر می‌توانند مزایای شرکت در انتخابات و شرایط انتخاب شوندگان را برایش تشریح کنند؛ مثلًا بگویند: ما بدین جهت به فلان کس رأی دادیم که دارای فلان امتیاز بود. کودک نیز می‌تواند در راهپیمایی‌ها، و تظاهرات، و شعار دادن‌ها، استماع سخنرانی‌ها، پخش اعلامیه و تراکت و شعار نویسی شرکت کند و مؤثر باشد. انقلاب اسلامی ایران به خوبی اثبات کرد که کودکان و نوجوانان نیز می‌توانند در فعالیت‌های سیاسی نقش مؤثری داشته باشند. همین‌ها بودند که با شعار دادن‌ها و راهپیمایی‌ها و اعتصابات خود، حکومت خودکامه و دستگاه طاغوتی را به زانو در آوردند و به انقلابیون نیرو و توان دادند و ندای مظلومیت ملت مسلمان ایران و ستمگری و خیانت عمال امپریالیسم را به گوش جهانیان رسانیدند.
همه می‌دانند که بخش مهمی از موفقیت انقلاب عظیم ایران، مرهون فداکاری‌های نیروی فعال و متحرک جوان بود.
کودک باید با خواندن داستان‌های سیاسی، روزنامه و مجلات اجتماعی- سیاسی، شنیدن مطالب سیاسی- اجتماعی رادیو و تلویزیون و بحث و گفت و گو با پدر و مادر و کودکان دیگر، کم کم رشد سیاسی پیدا کند و به سرنوشت خود و هم‌وطنانش علاقه‌مند گردد و بفهمد که سرنوشت آینده کشور، به دست او و هم سالانش خواهد بود. باید کودک بفهمد که دنیا از آخرت و دین از سیاست جدا نیست و مردم باید در امور اجتماعی و دنیوی خود دخالت نمایند تا کشوری آباد و ملتی آگاه داشته باشند. در دوران نوجوانی و جوانی، باید آزادی بیش‌تری به جوانان داد تا خود رسماً در امور سیاسی- اجتماعی شرکت نمایند.