حضرت زهرا آنقد در هدف خویش پایدار بود که تا آخرین ساعات زندگى، مبارزه را تعقیب کرد بلکه دامن مبارزه را تا قیامت توسعه داد. قطعا خوانندگان از این سخن تعجب مى کنند که چگونه براى شخصى امکان دارد که مبارزاتش را حتى بعد از مرگ ادامه دهد. اما فاطمه اى که در خانه ى وحى تربیت یافته بود نقشه اى طرح کرد که بواسطه ى پیش آمدن مرگ نابهنگام، مبارزاتش پایان نیابد بلکه تا قیام قیامت ادامه یابد.
زهرا (علیهاالسلام) در آخرین روزهاى زندگى به همسرش على (علیه السلام) وصیت کرد و گفت: یا على مرا شب غسل بده. شب کفن کن و مخفیانه به خاک سپار. راضى نیستم کسانى که پهلویم را شکستند و کودکم را سقط نمودند و اموالم را مصادره کردند به تشییع جنازه ام حاضر شوند. قبرم را نیز مخفى کن.
على (علیه السلام) هم بر طبق وصیت زهرا شبانه دفنش کرد و قبرش را با زمین هموار ساخت. و صورت چهل قبر تازه درست کرد مبادا قبرش شناخته شود. [دلائل الامامة- مناقب ابن شهر آشوب ج 3 ص 363.] حضرت زهرا بوسیله ى طرح این نقشه آخرین ضربه را بر حریف وارد ساخت و یک سند زنده و محکمى براى مظلومیت خودش و جبارى دستگاه خلافت براى همیشه باقى نهاد.
البته هر مسلمانى در صدد برمى آید بداند قبر دختر عزیز پیغمبر اسلام در کجاست. وقتى شنید که جاى قبر معلوم نیست. خواهد پرسید: چرا؟ در جواب مى شنود که خود زهرا (علیهاالسلام) وصیت نموده که قبرش مخفى بماند. آنگاه خود آن شخص علت قضیه را درک مى کند و مى فهمد که از دستگاه خلافت وقت، ناراضى بوده و جنازه ى او در محیط خفقان آورى دفن شده است. آنگاه فکر مى کند که مگر ممکن است دختر محبوب پیغمبر اسلام با آن همه فضائل و کمالات، از خلیفه ى پدرش ناراضى باشد و خلافت او صحیح باشد؟! چنین امرى امکان ندارد. پس معلوم مى شود که خلافت او غاصبانه و بر خلاف نظریه ى پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) و خانواده اش بوده است.