ثبت و ضبط اعمال
از آیات قرآن و احادیث پیامبر و ائمه اهل بیت علیهم السّلام استفاده می‌شود که همه اعمال و حرکات و گفتار و حتی نفس کشیدنها و افکار و نیتهای انسان در نامه عملش ثبت و ضبط می‌شود و برای حساب قیامت باقی می‌ماند، و هرانسانی در قیامت به کیفر یا پاداش عمل بد یا خوبش خواهد رسید. از باب نمونه:
خدا در قرآن می‌فرماید: «در روز قيامت مردم دستهدسته خارج مىشوند تا اعمالشان را مشاهده كنند. پس هركس ذرهاى كار خير انجام داده باشد آن را خواهد ديد و هركس ذرّهاى كار شر انجام داده باشد آن را مشاهده خواهد نمود»[1].
و می‌فرماید: «کتاب نهاده می‌شود، پس مجرمین را می‌بینی که از آنچه در نامه عملشان به ثبت رسیده ترسانند و می‌گویند: ای وای! این کتاب چگونه همه چیز را ثبت نموده و هیچ امر کوچک و بزرگی را از دست نداده است، همه اعمالشان را حاضر می‌یابند و پروردگارت به هیچکس ظلم نمی‌کند»[2].
و می‌فرماید: «روزى كه (قيامت) هركس هرعمل خيرى را انجام داده حاضر مىيابد و نيز هرعمل بدى را مرتكب شده حاضر مىيابد، و آرزو مىكند كه بين او و عملش فاصله زيادى باشد»[3].
و می‌فرماید: «هيچ سخنى را بر زبان نياورده جز اينكه (براى ثبت آن) فرشتهاى حاضر و مراقب است»[4].
اگر ما عقیده داریم که کلیه اعمال و کردار و حرکات و گفتار و حتی افکار و اندیشه‌هایمان ثبت‌وضبط می‌شود و باقی می‌ماند، چگونه می‌توانیم از عواقب آنها غافل بمانیم؟!.
[1]- يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ- زلزال/ 8.
[2]- وَ وُضِعَ الْكِتابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً- كهف/ 50.
[3]- يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَها وَ بَيْنَهُ أَمَداً بَعِيداً آل عمران/ 30.
[4]- ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ- ق/ 18.
*امينى، ابراهيم، خودسازى (تزكيه و تهذيب نفس)، 1جلد، شفق - قم، چاپ: هشتم.