ثبت و ضبط اعمال
از آیات قرآن و احادیث پیامبر و ائمه اهل بیت علیهم السّلام استفاده می‌شود که همه اعمال و حرکات و گفتار و حتی نفس کشیدنها و افکار و نیتهای انسان در نامه عملش ثبت و ضبط می‌شود و برای حساب قیامت باقی می‌ماند، و هرانسانی در قیامت به کیفر یا پاداش عمل بد یا خوبش خواهد رسید. از باب نمونه:
خدا در قرآن می‌فرماید: «در روز قیامت مردم دستهدسته خارج مىشوند تا اعمالشان را مشاهده کنند. پس هرکس ذرهاى کار خیر انجام داده باشد آن را خواهد دید و هرکس ذرّهاى کار شر انجام داده باشد آن را مشاهده خواهد نمود»[1].
و می‌فرماید: «کتاب نهاده می‌شود، پس مجرمین را می‌بینی که از آنچه در نامه عملشان به ثبت رسیده ترسانند و می‌گویند: ای وای! این کتاب چگونه همه چیز را ثبت نموده و هیچ امر کوچک و بزرگی را از دست نداده است، همه اعمالشان را حاضر می‌یابند و پروردگارت به هیچکس ظلم نمی‌کند»[2].
و می‌فرماید: «روزى که (قیامت) هرکس هرعمل خیرى را انجام داده حاضر مىیابد و نیز هرعمل بدى را مرتکب شده حاضر مىیابد، و آرزو مىکند که بین او و عملش فاصله زیادى باشد»[3].
و می‌فرماید: «هیچ سخنى را بر زبان نیاورده جز اینکه (براى ثبت آن) فرشتهاى حاضر و مراقب است»[4].
اگر ما عقیده داریم که کلیه اعمال و کردار و حرکات و گفتار و حتی افکار و اندیشه‌هایمان ثبت‌وضبط می‌شود و باقی می‌ماند، چگونه می‌توانیم از عواقب آنها غافل بمانیم؟!.
[1]- یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِیُرَوْا أَعْمالَهُمْ فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ- زلزال/ 8.
[2]- وَ وُضِعَ الْکِتابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَداً- کهف/ 50.
[3]- یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَها وَ بَیْنَهُ أَمَداً بَعِیداً آل عمران/ 30.
[4]- ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ- ق/ 18.
*امینى، ابراهیم، خودسازى (تزکیه و تهذیب نفس)، 1جلد، شفق - قم، چاپ: هشتم.