مطهری اندیشه ای در انزوا
اشاره:پس از تعطیلات نوروزی كه برای عرض تبریك سال نو خدمت آیتالله حاج شیخ ابراهیم امینی رسیدم، صحبت از استاد مطهری بمیان آمد و ایشان به برخی از خاطرات خود از استاد شهید اشاره كردند كه جالب و شنیدنی بود. لذا پیشنهاد كردم كه در مصاحبهای به تفصیل در این باره صحبت كنند، با لطف معظم له، این مصاحبه در دو جلسه و مجموعاٌ حدود سه ساعت انجام گرفت. این جانب با این كه تقریباٌ همه مطالب و مصاحبههای مربوط به شهید مطهری را خوانده ام، ولی در این مصاحبه، نكات تازه و بدیعی یافتم. در این گفت وگو كسی درباره استاد سخن میگوید كه از اوائل دوران طلبگی، از نزدیك با استاد مأنوس بوده و علاوه بر همدرسی، سابقه هم حجرهای و هم نشینی در جلسات با ایشان داشته است. در این مصاحبه، برای من كاملاٌ ملموس و محسوس بود كه آیتالله امینی، كاملاٌ تحت تأثیر شهید مطهری قرار دارد و بعد از گذشت دهها سال وقتی از حالات معنوی استاد و شخصیت علمی وی بخصوص از حرّیت فكری و اعتدال او سخن میگوید، كاملاٌ مجذوب اوست و همین جاذبه به "قرابت فكری" بین ایشان و استاد مطهری منتهی شده است.
برخورد مرحوم آقاي طباطبائي با آقاي مطهري در بحث و گفت و گوها و جهات ديگر چطور بود؟
آيتالله اميني: خيلي به او عنايت داشتند. يك عنايت كافي داشت و ايشان هم تا آخر ارتباطش را قطع نكرد، حتي تهران هم كه رفته بود ارتباط داشت. نوعاً از تهران ميآمد و در اين جلسات شركت ميكرد. آن مسائلي هم كه در تهران مطرح ميشد، به اين جلسات منتقل ميكرد و از علامه استفاده ميكرد علامه هم خيلي به پاسخگوئي آن مسائل عنايت داشت. همين پاورقي اصول فلسفه و روش رئاليسم هم خود علامه ارجاع داد به آقاي مطهري، يعني آقاي مطهري تقريباً يك چهره واسطه بين تهران و قم بود، مشكلات آنجا را ميديد، ميآمد مطرح ميكرد و از آقاي طباطبائي و ديگر دوستاني كه در آنجا بودند، استمداد ميطلبيد.