امروزه رسانه‌های فراوانی برای تبلیغ آموزه‌های دینی از جمله نماز، وجود دارد. در کنار کتاب و خطابه که ابزار همیشگی و مؤثری هستند و از قدیم بوده و هیچ‌گاه از تأثیر نمی‌افتند، صدا و سیما، شبکه‌های ماهواره‌ای، سایت‌های اینترنتی، وبلاگ‌ها، اتاق‌های چت و دیگر فضاهای مجازی هم امکانات جدیدی می‌باشند که با برنامه‌ریزی و هوش‌مندی می‌توان برای ترویج نماز از آن‌ها استفاده کرد.
روشن است که استفاده از این رسانه‌ها به دو قسمت نیاز دارد؛ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری. بخش سخت‌افزاری را که مهندسان و کارشناسان انجام می‌دهند و قسمت نرم‌افزاری را حوزه‌های علمیه و عالمان دینی تأمین می‌کنند. کاربردی کردن تعالیم دینی در مورد نماز و نحوه استفاده از آن در رسانه‌ها نیز امر جدی است که حوزه‌های علمیه باید بیشتر در مورد آن بکوشند.
غیر از حضور جدی در فضای مجازی برای ترویج نماز، باید از روش‌های هنری نیز در این مورد سود جست. ساخت فیلم‌های کوتاه و بلند، نوشتن داستان ها و رمان‌های مختلف به قلم زیبا، نقاشی، گرافیک و مقوله‌های دیگر، همگی از ابزارهای هنری اثر گذارند که باید از آن‌ها در پیشبرد اهداف نماز استفاده کرد.
هم‌چنین صحنه‌های پخش اذان و نماز از تلویزیون در عین داشتن محتوا و پیام مناسب، لازم است از زیبایی و جاذبه کافی برخوردار باشد تا این امر مقدس برای همگان به ویژه جوانان و نوجوانان دلپذیرتر جلوه کند. یکی دیگر از اقدامات مؤثر رسانه در امر ترویج نماز این است که در فیلم‌ها و نمایش‌ها، نشان داده شود که یکی از عوامل صبر و تحمل ایفاگرانِ نقش‌های مثبت، اهتمام به نماز است؛ چرا که قرآن کریم می‌فرماید:
« اسْتَعِـینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصّابِرِینَ »؛[1]
ای افرادی که ایمان آورده‌اید، از صبر و نماز کمک بگیرید؛ [زیرا] خداوند با صابران است.
همین‌طور باید دقت شود که بازیگران نقش‌های مثبت و متدین که در فیلم‌ها، نقش یک فرد نمازخوان را بازی می‌کنند، افرادی باشند که واقعاً معتقد و پای بند به امور شرعی باشند تا علاوه بر آن‌که نقش خود را طبیعی و تأثیرگذار ایفا می‌کنند از احساس تصنع و تزلزل در مخاطبان جلوگیری شود.
[1]. بقره، آیه 45.