یکی دیگر از عواملی که می‌تواند به کسب حضور قلب در نماز کمک کند، گفتن اذان و اقامه پیش از شروع نماز است؛ زیرا برای مرد و زن مسلمان مستحب است پیش از نمازهای یومیه اذان و اقامه بگویند، حتی اگر در نماز جماعت هم حاضر می‌شوند مستحب است اذان و اقامه را همراه با مؤذن و امام جماعت زمزمه کنند. بی‌تردید رعایت این مسئله می‌تواند در آمادگی انسان برای ورود به نماز و در نتیجه، داشتن حضور قلب در هنگام نماز بسیار اثر گذار باشد.
در این‌جا تذکر این مسئله نیز خالی از لطف نیست که انتخاب افراد خوش‌صدا و کسانی که الفاظ و کلمات را به‌طور صحیح و بدون غلط ادا می‌کنند به‌عنوان مؤذن و مکبّر نیز تأثیر ویژه‌ای در جذب مسلمین به نماز دارد. گفتن اذان و اقامه قبل از نماز چنان اهمیتی دارد که اگر کسی تکبیره‌الاحرام نماز را بگوید و یا در وسط نماز متوجه شود که اذان و اقامه را نگفته است می‌تواند؛ یعنی جایز است که نماز خود را بشکند و نمازش را دوباره با گفتن اذان و اقامه به‌جا آورد. در روایتی آمده است: «کسى که نماز خود را با خواندن اذان و اقامه انجام دهد دو صف از ملائکه به او اقتدا مىکنند؛ طورى که دو طرف صف پیدا نخواهد بود و اگر کسى فقط اقامه را بگوید یک ملک پشت سر او به نماز مىایستد».[1]
[1]. حر عاملى، وسائل الشیعه، ج5، ص382: قال على علیه السلام: «من صلّى بأذان و إقامة صلّى خلفه صفّان من الملائکة لا یرى طرفاهما، و من صلّى بإقامة صلّى خلفه ملک».