دستورالعمل مرحوم مجلسی
یکی از سالکین این راه عالم بزرگ و عارف ربانی ملا محمد تقی مجلسی
رضوان اللّه علیه می‌باشد. او می‌نویسد:
آنچه این بنده از دوران ریاضت و خودسازی دریافته‌ام مربوط است به زمانی که به مطالعه تفسیر اشتغال داشتم. شبی در بین خواب و بیداری حضرت محمد صلّی اللّه علیه و آله را مشاهده کردم، با خود گفتم شایسته است در کمالات و اخلاق آن حضرت خوب دقت کنم. هرچه بیشتر دقت کردم عظمت و نورانیت آن جناب گسترده‌تر می‌شد، بطوریکه نورش همه جا را فراگرفت. در این هنگام بیدار شدم (بخود آمدم) به من الهام شد که خلق رسول خدا قرآن می‌باشد، باید در قرآن بیندیشم. پس هرچه بیشتر در آیه‌ای دقت می‌کردم حقائق بیشتری نصیبم می‌شد، تا اینکه یک دفعه حقائق و معارف فراوانی بر قلبم فرود آمد. پس در هرآیه‌ای که تدبر می‌کردم چنین موهبتی بر من عطا می‌شد. البته تصدیق این مطلب برای کسی که به چنین توفیقی دست نیافته دشوار بلکه عادة غیر ممکن است. لیکن مقصود من راهنمایی و ارشاد برادران فی اللّه می‌باشد.
دستور ریاضت و خودسازی عبارت از این است که: سخنان بی‌فایده بلکه از غیر ذکر خدا خودداری کند.
استفاده از مأکولات و مشروبات و لباسهای لذتبخش و منکوحات و منازل زیبا و راحت را ترک کند. (و به مقدار ضرورت اکتفا نماید).
از معاشرت با غیر اولیاء خدا دوری جوید.
از خواب زیاد اجتناب نماید و ذکر خدا را با مراقبت کامل ادامه دهد.
اولیاء خدا تداوم بر ذکر «یا حى یا قیوم، یا من لا اله الا انت» را تجربه کرده و نتیجه گرفته‌اند. من نیز همین ذکر را تجربه نمودم، لیکن ذکر من غالبا «یا اللّه» است، با خارج ساختن غیر خدا از قلب و با توجه کامل به جانب خدای متعال.
البته آنچه بسیار مهم است ذکر خدا با مراقبت کامل می‌باشد، و سایر امور به پایه ذکر نمی‌رسد. اگر این عمل تا مدت چهل شبانه‌روز ادامه یابد درهایی از انوار حکمت و معرفت و محبت بر سالک گشوده می‌شود. آنگاه به مقام فناء فی اللّه و بقاء
باللّه ترقی می‌کند[69].
[69]- روضة المتقین/ ج 13 ص 128.
*امینى، ابراهیم، خودسازى (تزکیه و تهذیب نفس)، 1جلد، شفق - قم، چاپ: هشتم.