حوزه‌ی علمیه و استفاده از امکانات دولتی
در یکی از ملاقات‌هایی که به اتفاق جامعه‌ی مدرسین در تهران با امام داشتیم، من عرض کردم: «شما از وضع بد اقتصادی و محرومیتهای طلاب در زمان سابق به خوبی آگاهید، درآمد آنها منحصر بود به مبلغ ناچیزی که به‌عنوان سهم امام (علیه‌السلام) به‌وسیله‌ی بازاری‌ها پرداخت میشد. ولی مگر نفت و سایر معادن جزء انفال نیستند؟ اکنون در اختیار شماست، چه مانع دارد دستور بفرمایید خمس آنها در اختیار حوزه های علمیه و تبلیغ و ترویج دین و امور فرهنگی قرار گیرد؟» امام فرمود: «علما و حوزه های علمیه باید در امور اقتصادی مستقل باشند تا در مواقع مشاهده‌ی انحراف بتوانند حرفشان را بزنند».
اگر تجار و ثروتمندان وجوهات خود را درست بپردازند نیازهای حوزههای علمیه و علما تأمین خواهد شد، صلاح طلاب و علما در این است که در تأمین هزینه های زندگی وابسته به مردم باشند، چون با احساس بی‌نیازی امکان دارد از مردم فاصله بگیرند. روحانیون شیعه و بازاری‌ها در طول تاریخ به یکدیگر وابسته بودند.