دیباچه
حج و زیارت، نشانه‌ای از رجعت به سوی خداست. حج و زیارت در یک نگرش کلی، سیر وجودی انسان به سوی خدا و نمایش رمزگونه تجسم عینی فلسفه خلقت بنی‌آدم است.
حج و زیارت اولیا، عبادتی است که تمام عبادت‌ها را در بر می‌گیرد. در حج و زیارت، نماز، استغفار و توبه معنا پیدا می‌کند. فلسفه اشک، در زیارت نمودار می‌شود. رازو نیاز با خدا و نجوا و همنشینی با او در کنار خانه‌اش و در خانه‌هایی که خداوند اجازه داده است تا نام او یاد شود[1]، به اوج می‌رسد و زائر چون ستاره‌ای درخشان در آسمان تاریکی‌ها می‌درخشد و نامش در دفتر مهمانان خدا و رسول خدا9 و خاندان پاک و مطهرش ثبت می‌شود.
حج و زیارت، راز و رمزی دارد که آشنایی و عمل به آنها دنیایی از معرفت را فراروی سالک می‌گشاید و او را به قرب الهی پرواز می‌دهد. بعضی از این راز و رمزها در سخنان و رفتار عالمان، عارفان و بزرگان سیر و سلوک، نمود پیدا کرده است که دل‌های آماده مشتاقان عرفان و اخلاق را صفا می‌بخشد.
اثر پیش‌رو، با عنوان «زیارت از نگاهی دیگر» تألیف عالم فرزانه، حضرت آیت‌الله ابراهیم امینی است که بخشی از آداب، شرایط و ظرافت‌های حج و زیارت معصومین: را بررسی کرده است.
ضمن تشکر از ایشان، امیدواریم خوانندگان محترم، به‌ویژه زائران بیت الله الحرام و قبور ائمه معصوم: پس از مطالعه این اثر، با شناخت و آگاهی بیشتری به زیارت مشرف شوند.
انه ولی التوفیق
[1]. (فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصال) (نور: 36).