نماز جمعه حضرت آیت الله ابراهیم امينی. قم - 87/07/05

مصادف با 25 رمضان سال 1429 هجري قمري

خطبه اول

بسم‌ الله‌ الرحمن‌ الرحيم‌

برادران و خواهران به خودم و شما توصيه مي کنم که تقواي الهي را پيشه کنيد و براي جهان آخرت آماده باشيم.

براي سختي هاي روز قيامت که - حتي از مقدمات آن زلزله مي باشد - بقدري سخت و دشوار است که زنان شيرده بچه هاي خودشان را از شدت سختي فراموش مي کنند و آن کساني که آبستن اند از شدت ترس سقط جنين مي کنند، خودمان را براي آنروز آماده سازيم.

جمعه آخر ماه مبارک رمضان است و روز وداع با ماه مبارک رمضان است.

جابربن عبداله انصاري مي گويد که جمعه آخر ماه رمضان خدمت رسول گرامي اسلامي مشرف شدم به من فرمودند: جابر اين جمعه آخر رمضان است، فرمودند: وداع کن با اين ماه!

پيامبر اکرم توصيه کرده که روزه داران در جمعه آخر ماه مبارک رمضان با ماه رمضان وداع کنند. مسئله اين است که وداع يعني چه؟! مگر ماه رمضان يک موجود ذي شعوري است که با او وداع کنيم؟ وداع کردن ماه رمضان يعني چه؟ آيا به صرف اين که دعاي وداعي که در مفاتيح هست را بخوانيم يا بالاتر از اينها ظاهرا خيلي بالاتر و جدي تر باشد.

مرحوم سيد بن طاووس در کتاب اقبال بعد از اينکه اين داستان را از جابر نقل مي کند از پيامبر نقل مي کند و مي گويد که معناي وداع چيست؟ آيا اين است که بگوييم: خداحافظ ماه رمضان! ما رفتيم!؟ مسجدها و کارها رها و صدقات رها و همه اينها را رها کنيم بگوييم خداحافظ ماه رمضان! يا اينکه معناي ديگري دارد؟

ايشان مي گويد ماه رمضان گرچه يک موجود ذي شعوري نيست - ماه است، زمان است - ولي در بين اعراب مرسوم است که با امکنه و زمان هاي مهم هم وداع مي کنند.

در يک مکاني که سال هاي سال در آن بوده اند، وقتي ميخواهند سفر کنند، مي روند و سري به آن مي زنند و با آن وداع مي کنند يا با زمان هم گاهي وداع مي کنند که اين مسئله اشکالي ندارد. ايشان - سيد بن طاووس - کساني را که وارد ماه رمضان مي شوند را به سه دسته تقسيم مي نمايند و درباره آن توضيح مي دهند؛

دسته اول کساني هستند که قدر ماه رمضان را دانستند و حد اکثر استفاده را از ماه رمضان بردند. آنها مهمان خداوند بودند و از الطاف خدا هر چه توانستند بهره گرفتند، شب هاي احيا را درک کردند و در نماز جمعه و جماعت شکرت کردند و بهرحال حد اکثر استفاده را در اين ماه بردند.

اين ها خوب است که - منقول از سيد بن طاووس - اين روز جمعه را ساعتي تأمل کنند و با خود بيانديشند در خصوص کارهايي که در اين ماه کردند؛ مانند شرکت در نمازهاي جمعه و جماعت، کمک به فقرا و در نهايت خواهند گفت که الحمدلله! روزه هاي ما روزه هاي واقعي بود.

زبانمان روزه بود، گوشمان روزه بود، شکممان و همه اعضا و جوارحمان روزه بود، درهاي بهشت روي ما باز شده بود و درهاي جهنم بر ما بسته بود و با توفيقات الهي توانستيم حداکثر استفاده را از ماه مبارک رمضان ببريم.

ماه رمضان را در خلوت خود خطاب مي کند و مي گويد که ما حد اکثر استفاده را از تو برديم و حتي استفاده هاي خود را نيز از ماه مبارک به نظر مي آورد، صحبت مي کند و بعد مي گويد حالا اين ماه که تمام شد، من مي توانستم که بيشتر استفاده کنم، مي گويد که من قدر اين الطاف الهي را مي دانم و بعد از ماه رمضان هم سعي ميکنم که دستاوردهاي اين ماه را حفظ کنم، همچنان در نماز جمعه و جماعت شرکت مي کنم همچنان دعا ميکنم، صدقه مي دهم و ديگر گناه نمي کنم . چشمانم را که در يک ماه توانستم ببندم را باز هم مي بندم، توانستم رياضت بکشم و تمرين کردم دستاوردهاي اين تمرين ها را حفظ خواهم کرد و بعد از ماه رمضان هم همينطور خواهم بود. و بعد مي گويد که ان شاء الله تا سال آينده هم زنده اگر بمانم نيز استفاده خواهم کرد.

اين وداع، وداع افراد خاص است. مي گويد که من در اين ماه تقوا پيشه کردم، تمرين کردم و ديدم که ميشد و امکان دارد که چشم و زبانم را بعد از ماه رمضان هم با توفيق الهي حفظ کنم. اين ها بهترين وداع است.

و اما دسته دوم کساني که به آن حد از ماه رمضان استفاده نکردند و در استفاده از فيوضات آن اهمال کردند، در نماز جمعه و جماعت شرکت نمودند، صدقه دادند اما نه به اندازه کافي، به هر حال يک کارهايي کردند و سعي کردند که چشم و زبانشان را به هر طريق ممکن حفظ کنند و از گناه هم يک مقداري خود را حفظ کردند، اينها روز جمعه آخر ماه مبارک را ساعتي مي نشينند و با خود خلوت مي کنند و اين اعمال را زير نظر مي گيرند و با اين ماه صحبت مي کنند و مي گويند که ما توانستيم به طور نسبي گناه نکنيم. اين از الطاف الهي است و از کمک هاي خداست که ما توانستيم به مقدار وسعمان يک مقداري به فقرا و درماندگان صدقه دهيم، در حالي که مي توانستيم بيشتر بدهيم اما نداديم. با خود مي گويند که دروغ نگفتيم در اين ماه اما متأسفانه غيبت کرديم، اعمالشان را يک به يک بررسي مي کنندازکارهاي خوبي را که انجام داده اند خوشحال ميشوند و مي گويند که الحمدلله اين کارها را ما انجام داديم و اما کارهايي را که توفيق پيدا نکردند، متأسف مي شوند و مي گويند که خدايا اين ماه رمضان را چه جور از دست داديم، حيف نبود؟ خودشان را خطاب مي کنند و مي گويند که ديدي چه اشتباهي کرديم، اين ماهي که درهاي جهنم به کلي بسته بود، چرا بعضي وقت ها باز کردي و چرا درهاي بهشت را بروي خودت بعضي مواقع بستي. کارهاي خودشان را در اين ماه بررسي مي کنند و بعد هم مي گويند که خب حالا که به طور کامل نتوانستيم استفاده کنيم، اما اين مقداري که استفاده کرديم اين را ادامه مي دهيم. گاهي به مسجد مي رويم، اين جور نباشد مسجد را رها مي کنيم، صدقه را هم بعد از ماه رمضان مي شود داد. بعد از ماه رمضان به نامحرم نگاه نمي کنيم، دروغ نميگوييم، غيبت نميکنيم، بهرحال اين هايي که تمرين کردند مي گويند که اينها شدني است.

ماه به ماه مي گويند که ما قول مي دهيم اين دستاوردها را از دست ندهيم و نگه داريم اين هم يک دسته که اگر اين هم باشد کار نسبتا خوبي است.بر طبق آمار در ماه رمضان چهل درصد جرايم کمتر مي شود و معلوم مي شود که اين ماه رمضان يک ماه پر برکتي است، خب همين 40درصد را اگر که ما حفظ کنيم سال ديگر هم 40درصد ديگر اضافه کنيم، خيلي دستاورد خوبي خواهد بود.

بهرحال سعي کنيم که با اين ماه رمضان به اين صورت وداع کنيم. دعاي وداع را در مفاتيح هست، اينطور وداع کنيد. سيد بن طاووس هم اين را ذکر مي کند.

دسته سوم، آن کساني که اصل، کانما ماه رمضان نبوده، هيچ کاري نکردند، اينها بد بخت و بيچاره هستند، البته آنها خوشحالند از اين که اين ماه مي رود. ماه رمضان مزاحمشان هم بوده است.

پروردگارا اين روزه هاي ناقابل را از ما قبول بفرما

پايان خطبه اول

خطبه دوم

بسم‌ الله‌ الرحمن‌ الرحيم‌

در اين خطبه هم خودم و شما را به رعايت تقواي الهي و ترک گناهان و انجام وظايف ديني دعوت مي کنم.

در اين هفته مناسبت هاي فراواني را داريم که بعضي از آنها را به طور کوتاه اشاره مي کنم، مهم ترين مناسبت اين هفته شهادت حضرت علي (ع) بود شهادت امام بزرگوار را به عموم مسلمانان بويژه شيعيان تسليت عرض مي کنم و سعي کنيم که آنگونه اي که اميرالمؤمنين مي خواهد ما هم آنگونه باشيم، شيعه واقعي باشيم؛ از اخلاق اميرالمؤمنين، ايثار ايشان، نماز و عبادت ايشان سعي کنيم که حداکثر استفاده را بکنيم و سعي کنيم که آن حضرت را الگوي واقعي خودمان قرار بديهم که معناي شيعه هم همين است، اميدواريم که خداوند توفيق دهد که ما شيعه واقعي علي بن ابيطالب باشيم و ارادت ما فقط به گريه و بعضي وقتها هم اظهار سرور و خوشحالي نباشد، بلکه واقعا در عمل از آن حضرت الگو بگيريم. مناسبت دوم که داريم سالروز تهاجم نظامي رژيم بعث عراق به ايران اسلامي آن هم در آن شرايط بسيار حساس که يادتان هست که در چه زماني و در چه سالي که ما ارتشمان و وضعيتمان متلاشي بود و جمهوري اسلامي نوپا بود آنوقت موردهجمه قرار گرفت و قصد آنها - دشمنان - هم اين بود که خوزستان را از ايران جدا کنند يا اين که بتوانند دولت را ساقط کنند و نظام جمهوري اسلامي ساقط شود. اما با ايثار و فداکاري مردم، بسيجيان، سپاهيان، ارتشيان، همه و همه الحمدلله آنها توفيق پيدا نکردند و مردم ما در 8 سال دفاع مقدس توانستند که موفق شوند و به همين مناسبت هم اين هفته را هفته دفاع مقدس گفتند. ما از آن نيروهايي که در جبهه ها بودند و تلاش کردند و شهيد شدند و مجروح شدند، به همه آنها درود مي فرستيم، به خانواده شهدا به امام راحل که جبهه را سر پا نگه داشت - با سخنراني هايشان - بهرحال توانستيم استفاده کنيم و جنگ تحميلي را به خوبي به پايان برسانيم؛ اين قابل تقدير است و ما از نيروهاي مسلح خودمان تشکر مي کنيم و هفته دفاع مقدس را به آنها تبريک عرض مي کنيم. الان در اين زمان الحمدلله آدم مي بيند که ديگر نه صدامي وجود دارد و نه حزب بعث صدام همه رفتند و نظام جمهوري اسلامي باقي ماند و جوانان ما هم هستند و اميدواريم که نيروهاي مسلح هر چه مي توانند به توان رزمي خودشان اضافه کنند و اقتدار نظامي خودشان را زياد کنند به گونه اي که هيچ متجاوزي جرأت نکند به جمهوري اسلامي ايران حمله کند، ان شاءالله خداوند توفيق آنها را زياد کند.

و اما آخرين مناسبت و مهم ترين آن روز جهاني قدس است. روز جهاني قدس از ابتکارات امام راحل است که در سال هاي اول پيروزي اين را اعلام کردند. جمعه آخر ماه رمضان را به عنوان روز جهاني قدس اعلام کردند، رسم، و فرمودند که قدس و آزادي آن اختصاص به فلسطيني ها ندارد و بلکه قدس و آزادي قدس متعلق به همه مسلمين است، مال جهان اسلام است، مال فلسطين نيست، اگر ما حمايت ميکنيم از فلسطين، نه فقط از آن بلکه از کيان اسلام، از مسلمين حمايت ميکنيم و دفاع ما به اين طريق است.

امام بارها مي فرمودند که فکر نکنيد که اسرائيلي که به وجود آمد، خود بخود همينطوري به وجود آمده بود، اين يک توطئه جهاني بود، استکبار جهاني همکاري کردند براي اينکه در قلب کشورهاي اسلامي، يک غده اي ر، پايگاهي را به وجود بياورند براي دفاع از منافع خودشان و انواع سلاح ها را در اختيارش قرار دادند، حتي سلاح هاي شيميايي و اتمي را. نه تنها منعش نمي کنند بلکه به او مي دهند، تأييدش مي کنند و در مجامع بين المللي هم از او حمايت مي کنند. انواع و اقسام کمک هاي مادي را به وسيله صهيونيست ها و خود دولت امريکا و انگليس به او مي دهند. اين نه براي اين است که خيلي علاقه به خود اسراييل دارند، نه! مي خواهند يک پايگاه براي منافع خودشان در اينجا بوجود بياورند.

امام مي فرمودند که فکر نکنيد که اگر ما مي گوييم روز قدس را بايد گرامي داشت، بايد دفاع کرد و کمک کرد به مردم فلسطين، فقط مردم فلسطين است، نه! اسلام و مسلمان ها است، کما اينکه بعد از امام هم يک توطئه هايي که بعدا ظاهر شد که فرصت ذکر آنها نيست همه دليل اين است که واقعا يک توطئه جهاني به طور جدي و خطرناکي است براي اسلام و جهان اسلام. اينها اسرائيل را که فقط در اين حد نميخواهند، اسراييل بزرگ از نيل تا فرات را اين ها فکر کردند. اين ها - اسراييل - فقط در اين محدوده که نيست اينها خاور ميانه بزرگ را مي خواهند. به هر حال منافع امريکا در تأسيس اين کشور است. از همين جهت امام مي فرمودند که به طور جدي بايد مسلمان ها در آزادي قدس جديت کنند و آخرين جمعه ماه رمضان را به اين عنوان ذکر کردند براي اين جهت که جهاني کنند اين مسئله را - وحدت را - در بين کشورهاي اسلامي بوجود بياورند براي اين جهت است، فرمودند: اين بايد زنده بماند تا قدس آزاد شود.

اما در جهت آزادي قدس نيز مي فرمودند اين کار امکان دارد - ساده هم هست - اما اگر دولت هاي منطقه و دولت هاي اسلامي احساس خطر کنند اگر آنها بخواهند، امکان دارد و مي شود و اين دولت را مي شود ساقطش کرد. يک دولت پوشالي است که هيچ بوته اي هم ندارد، هيچ قدرتي ندارد، روي پايه هايي است که از همه جهت، محتاج به بيرون است، به همسايگان به ديگران. اگر نفت به او ندهند اگر جنس هايش را نخرند اگر چيزي به او نفروشند يک ماه بيشتر نميتواند تحمل کند اين مسئله اي است که واقعيت دارد؛ اما متأسفانه در کشوره، سران کشورهاي اسلامي يا احساس خطر نميکنند - که بعيد ميدانيم - و يا احساس خطر ميکنند اما ادامه اين چند صباح حکومت خودشان را ترجيح ميدهند بر منافع اسلام و مسلمان ها. در چنين حالتي وقتي سران کشورها کمک نميکنند پس بايد چکار کرد؟ بايد گذاشت اين پايگاه قدرت استکباري بماند؟ در اينجا بايد به هر طريق ممکن مبارزه کرد و آن را حذفش کرد. در اينجاست که مقام معظم رهبري و امام يک پيشنهادي داشتند که حل اين مسئله در اين شرايط به اين است که مقاومت داخل مردم فلسطين ادامه پيدا کند. هر طريق ممکن اين يک مسئله است که اگر مسلمانان داخل سرزمين اشغالي مقاومت کنند، البته با دست خالي نه اسلحه دارند و نه امکانات و نه کسي که به آنها کمک کند، اگر اين ها مقاومت کنند، ميتوانند که موفق شوند و الان هم مي بينيم که همينطور شده که پيشبيني مي کردند، دولت حماس الان در داخل سرزمين هاي اشغالي دارند مبارزه مي کنند با اينکه نه سلاح دارند نه امکانات دارند، با همه مشکلات زير بمباران سلاح ها و محدوديت هايي که حتي دارو و درمان را هم شامل مي شود، جلوي اسراييل ايستاده اند.

آنها در آن شرايط دارند مقاومت مي کنند و واقعا جاي تقدير و تشکر است که آن جماعت در آن حوادث هويت اسلامي خود را ظاهر کنند و با توکل به خدا مشغول مبارزه هستند، خب، اين تنها کافي نيست، بايد بيرون هم از اينها حمايت کنند. سران کشورهاي مسلمان نميکنند اما مسلمانان وظيفه دارند و کم هم نيستند که بيش از يک ميليارد مسلمان در جهان داريم، اين يک ميليارد مسلمان اگر بخواهند کمک کنند به حماس و آزادي قدس، آنها مي توانند کمک هاي مادي هم مي توانند بکنند. واقعا آنهايي که آشنا هستند مي دانند که الان اسراييل اگر کمک هاي بيدريغ صهيونيست ها از اقصي نقاط جهان نبود نمي توانست که استقامت کند، آنها دارند کمکش مي کنند، پول و امکانات به او مي دهند، اسلحه مي دهند، همه اينها هست. آيا مسلمانان اين را نمي خواهند قبول کنند که کمک مادي به اين ها بکنند؟ آيا نمي توانند کمک کنند؟ ميتوانند، پس چرا نميکنند؟ حالا دولت ها دست نشانده اند براي منافع خودشان حاضر نيستند کار کنند، اما ملت ها که نمرده اند، آنها که مي توانند کمک کنند، چرا نمي کنند؟ اين مسئله است. دوم همين دلگرمي آن ها با اين تظاهرات، همين تظاهراتي که امام مي فرمود، هر چه صدا داريد به مرگ بر اسراييل و امريکا فرود بياوريد. همين تظاهرات بود که مسئله فلسطين را زنده نگه داشت، اگر اين تظاهرات نبود و اگر اين روز قدس نبود، مسئله فلسطين تمام شده بود. اسرائيل هم هر کار دلش ميخواست ميکرد، همين هاست که مي ماند.

اين تظاهرات دو فايده دارد، يکي اينکه مرهمي است به دل مردم مظلوم فلسطين و آوارگان آن، اين يک اسباب دلگرمي است براي آنها؛ آنها مي گويند که اگر ما اينجا اين همه صدمه مي بينيم اين همه تلاش مي کنيم، پشتوانه هم داريم، مردم هم از ما حمايت مي کنند. خود همين که اين تظاهرات و اين سر و صداها اين ها سبب مي شود که بهرحال مظلوميت مردم فلسطين به اثبات برسد و از طرف ديگر غاصب بودن اسراييل هم ثابت شود براي جهانيان و اين ها از فوايد آن است. نگوييد که اين چه فايده اي دارد؟! اگر اين تظاهرات فايده اي نداشت، اسراييل موفق شده بود، همين تظاهرات که از ابتکارات اين انقلاب است و بايد اين موضوع ادامه پيدا کند و ان شاءالله هم ادامه پيدا خواهد کرد و اما اگر شما مي بينيد که مردم لبنان به صحنه آمدند و توانستند در آن جنگ 33روزه بر اسراييل غاصب و همه حاميانش پيروز شوند، بواسطه همين تظاهرات بود. همين تظاهرات است که جوانان غيور لبنان را به صحنه آورد و ديديد که در 33روز با همه کمک هايي که به اسراييل مي شد و با همه محروميت هايي که حزب الله داشتند و بدون امکانات توانستند کاري کنند که افسانه شکست ناپذيري اسراييل را نقش بر آب کنند. همين حزب الله به واسطه همين کاري که در اين 33روز کرد، سبب شد که اسراييلي ها که فکر مي کردند اين کشور - اسراييل - که جاي امني است براي آنان، به اين نتيجه رسيدند که نه! جاي امني نيست و اميدواريم که اگر مقاومت باشد، شاهد سقوط واقعي اسراييل باشيم.

پروردگارا!
فرج امام زمان ما را نزديک بگردان
قلب آن جناب را از دست ما راضي و خشنود گردان

ِبسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿١﴾

فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾

إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾

صدق الله العلي العظيم

پايان خطبه دوم