تشکیل تعاونی‌های ازدواج[1]
ترویج ازدواج، یکی از اقدامات بسیار پسندیده و برکت‌خیزی است که جامعه را به سوی معنویت و نشاط و زندگی سالم، پیش می‌برد و سنین ازدواج را در حالت تعادل نگه می‌دارد. این کار باید از راه‌هایی صورت گیرد که تشکیل تعاونی‌های ازدواج، یکی از آن‌هاست.
اساساً در قرآن و روایات، مردم به تعاون در کارهای خیر، توصیه شده‌اند؛ عبارت‌های به کار گرفته شده در این مورد، بسیار جذّاب و درس‌آموز است؛ چند نمونه را نقل می‌کنم؛ قرآن می‌فرماید:
در نیکوکاری و پرهیزگاری با یکدیگر همکاری کنید و در گناه و تعدّی دستیار هم نشوید و از خدا پروا کنید که کیفر خداوند، سخت است.[2]
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
مردم به خیر و نیکویی نمی‌رسند مگر آن‌که امر به معروف و نهی از منکر کنند و در نیکوکاری همکاری نمایند، اگر این چنین نکنند برکات از میان آن‌ها می‌رود.[3]
امیرمؤمنان علی علیه السلام در هنگام شهادت فرمود:
در کار نیک و پرهیزگاری، همکاری کنید و بر گناه و دشمنی، دستیار نباشید، سپس آن حضرت علیه السلام ذکر لا اله الا اللَّه را گفت و چشم از جهان فرو بست.[4]
برای عملی ساختن تعاون و همکاری در امر ازدواج لازم است در شهرها و روستاها، مراکزی تأسیس شود. چند نفر از اهل خیر، پیش‌قدم شوند و افراد مناسب دیگری را بدین منظور دعوت نمایند. مناسب است افراد آن عبارت باشند از:
استاندار، فرماندار، بخشدار، مسئول کمیته امداد، امام جمعه، مسئول سازمان ملی جوانان، مدیر صدا و سیما، مدیر کل آموزش و پرورش، رییس دانشگاه و یا هر شخص و نهاد دیگری که می‌تواند در این امر الهی، مؤثر باشد. مهم آن است که مسئله ازدواج جوانان یک گروه پی‌گیر داشته باشد و هدف آن، تسهیل و کمک به جوانان در امر ازدواج باشد. آیین‌نامه و شرح وظایف آن را هم تهیه کنند. به نظرم وظایفشان می‌تواند امور زیر باشد:
- تشویق جوانان و پدران و مادران به ازدواج به موقع؛
- ترویج فرهنگ ازدواج‌های ساده؛
- تأسیس مراکز مشاوره در انتخاب همسر؛
- تأسیس کلاس‌های همسرداری؛
- برگزاری کلاس‌های آموزش زندگی؛
- راه‌اندازیِ مراکز مشاوره در رفع اختلافات خانوادگی.
[1] تاریخ ایراد خطبه: 26/ 12/ 84
[2]. مائده، آیه 2:« وَتَعاوَنُوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقْوى وَلا تَعاوَنُوا عَلَى الإِثْمِ وَالعُدْوانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ العِقابِ»
[3]. وسائل الشیعه، ج 16، ص 124:« لا تَزالُ أمّتى بِخَیرٍ ما امَرُوا بالمعروفِ و نَهَوْا عَن المنکرِ و تَعاوَنوا على البِرِّ و التَّقوى فَإذا لَمْ یَفْعلُوا ذلک نُزِعَتْ مِنهم البرکاتُ»
[4]. مستدرک الوسائل، ج 2، ص 121:« تعاونوا على البرّ و التقوى و لا تعاونوا على الاثم و العدوان ثم یقول لا اله الّا اللَّه حتى توفّى»