پایگاه اطلاع رسانی آیت الله ابراهیم امینی قدس سره

در انتخاب همسر دقت کنید

در انتخاب همسر دقت کنید

 

ازدواج امری است مهم و سرنوشت‌ساز، کام‌یابی یا شکست درآن، در زندگی آینده تأثیر به سزایی دارد، همسر خوب و موافق زندگی را قرین آرامش و آسایش می‌کند و زمینه را برای پرورش استعدادهای درونی و ترقی و تعالی فراهم می‌سازد. برعکس، شکست در ازدواج موجب یأس و دل‌سردی می‌شود و استعدادهای درونی را از حرکت و تکامل باز می‌دارد.

با طلاق و جدایی هم نمی‌توان مشکل را حل کرد، زیرا امری است دشوار و ده‌ها مشکل به همراه دارد. بنابراین بر جوانان حتم و لازم است که قبل از ازدواج کمال دقت و عاقبت اندیشی را انجام دهند و سعی کنند همسری خوب و موافق بیابند. در احادیث نیز به همین مطلب اشاره شده است.

حضرت صادق علیه السلام فرمود: «زن به منزله گلوبندی است که بر گردن می‌افکنند، پس مراقب باش که چه چیزی را بر گردن می‌افکنی.

برای زن نمی‌توان قیمتی تعیین کرد، چه خوب و چه بد. اما ارزش زن‌های نیک را با طلا و نقره نمی‌توان تعیین کرد، زیرا آنها از طلا و نقره ارزش‌مندترند و اما بَدان آنها ارزش خاک را هم ندارند، زیرا خاک از آنها بهتر است.[1]»

ابراهیم می‌گوید به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: «همسر من فوت شده، او همسر خوب و سازگاری بود، اکنون قصد دارم مجدداً ازدواج کنم؟

فرمود: خوب دقت کن که خودت را در کجا می‌نهی و چه کسی را در مالت شریک می‌گردانی و بر دین و اسرارت آگاه می‌سازی.»[2]

حضرت رضا علیه السلام فرمود: «به بنده خدا فایده‏اى بهتر از همسر خوب نمى‏رسد. وقتى او را مى‏بیند خشنودش سازد و در غیاب او از نفس خودش و مال شوهرش حفاظت کند.»[3]

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «خدایا به تو پناه مى‏برم از زنى که قبل از پیرى مرا پیر گرداند.»[4]

باری انتخاب همسر مانند لباس خریدن نیست، تو می‌خواهی عمری با او زندگی کنی و او را محرم راز خود قرار دهی، ممکن است در اثر عجله و عدم دقت کافی ناچار شوی عمری را با ناراحتی و گرفتاری زندگی کنی.

به نامه زیر توجه فرمایید:

خانم ... در نامه‌اش می‌نویسد:

نزدیک یک سال پیش با جوانی ازدواج کردم که قبلًا با او آشنایی نداشتم.

دو نوبت آمد خانه ما ولی من آن رو را نداشتم که خوب در او دقت کنم که آیا به عنوان همسر آینده‌ام او را دوست دارم یا نه. با خود می‌گفتم وقتی صیغه عقد خوانده شد محبت خواهد آمد. ولی متأسفانه بعد از عقد که به منزل ما آمد دیدم اصلًا علاقه‌ای به او ندارم. بعداً موضوع را با خانواده‌ام در میان گذاشتم ولی با مخالفت شدید آنها روبرو شدم و گفتند: بعداً علاقه‌مند می‌شوی ولی اکنون که یک سال از ازدواج ما می‌گذرد، نه تنها علاقه‌مند نشده‌ام بلکه تحمل دیدن او را ندارم. شوهرم نیز می‌داند که او را دوست ندارم ولی می‌گوید: من تو را دوست می‌دارم دیگر لازم نیست که تو مرا دوست بداری و تو را طلاق نخواهم داد. واقعاً دارم از بین می‌روم. چند دفعه خواستم خودم را از بین ببرم ولی از خدا ترسیدم. زندگی من مثل جهنم می‌ماند.

می‌سوزم و می‌سازم و نمی‌دانم چه کنم. از شما خواهش می‌کنم به این نوع مردها بگویید: این قدر سماجت نکنید، فقط فکر خودتان نباشید، هرچند تقصیر خود من بود که بدون دقت کافی جواب مثبت دادم، ولی انسان اشتباه می‌کند و بعد متوجه اشتباهش می‌شود. زندگی که یک روز و دو روز نیست، بلکه یک عمر است. زن و شوهر باید با احترام متقابل و علاقه زندگی کنند. وقتی می‌بینید طرف به شما علاقه ندارد سماجت نکنید که به ضرر هر دو نفر شما می‌باشد.

رزمنده‌ای از منطقه شلمچه (مرز ایران و عراق) می‌نویسد:

به جوانان توصیه کنید که با بینایی کامل همسر خود را انتخاب کنند تا بتوانند زندگی خوبی تشکیل دهند و با هم فکری و محبت، فرزندان خوبی را تحویل اجتماع دهند. چون مملکت ما احتیاج به جوان‌های صالح و پاک‌دامن دارد. هیچ وقت ازدواجشان از راه ترحم و دل‌سوزی به هم نباشد که غالباً عاقبت خوشی ندارد. حداقل آن است که بعدها همین را چماق کرده بر سر هم می‌کوبند. در ضمن سعی کنند که بر اساس ملاک‌ها و ارزش‌های اسلامی ازدواج نمایند ....


[1]. وسائل الشیعه، ج 14، ص 17:« انّما المرأة قلادة فانظر ما تتقلده و لیس للمرأة خطر لالصالحتهن و لالطالحتهن. فامّا صالحتهن فلیس خطرها الذهب و الفضّة، هى خیر من الذهب و الفضة، و اما طالحتهن فلیس خطرها التراب، التراب خیر منها»
[2]. همان، ص 14: ابراهیم الکرخى قال:« قلت لأبى عبداللَّه علیه السلام: ان صاحبتى هلکت و کانت لى موافقة و قد هممت ان اتزوج. فقال لى: انظر این تضع نفسک و من تشرکه فى مالک و تطلعه على دینک و سرّک»
[3]. همان، ص 22:« ما افاد عبد فائدة خیراً من زوجة صالحة اذا رأها سرّته و اذا غاب عنها حفظته فى نفسها و ماله»
[4]. همان:« اعوذ بک من زوجة تشیبنى قبل اوان مشیبتى»
* امینى، ابراهیم، جوان و همسر گزینى، 1جلد، بوستان کتاب (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم) - قم، چاپ: پنجم، 1390