دو همسر مسلمان در درجه اول با فکر و فرهنگ و آداب و رسوم یکدیگر ازدواج می‌کنند، اما علاقه‌های دینی و رفتاری خود را نیز در نظر می‌گیرند.
نماز، نخستین سنگ بنای دین است، لذا در آغاز زندگی مشترک نمازخوان بودن هر یک از زوجین باید مورد دقت قرار بگیرد. زن و مرد در همان تحقیقات اولیه باید متوجه شوند که فرد مورد نظر و طرف مقابل، اهل نماز هست یا نه. قرآن کریم می‌فرماید:
با زنان مشرک [ و بی‌دین] ازدواج مکنید تا ایمان بیاورند. قطعاً کنیز با ایمان بهتر از زن مشرک است؛ هر چند زیبایی او شما را به شگفت آورد و به مردان مشرک زن مدهید تا ایمان آورند. قطعاً برده با ایمان، بهتر از مرد آزاد مشرک است؛ هر چند شما را به شگفت آورد. آنان شما را به سوی آتش فرا می‌خوانند و خدا به فرمان خود، شما را به سوی بهشت و آمرزش می‌خواند.[1]
در روایتی آمده است که پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله به کسی که می‌خواست ازدواج کند فرمود:
اگر می‌خواهی خداوند، ازدواج تو را مبارک گرداند با [فرد] دین‌دار ازدواج کن.[2]
از آن‌جا که نماز، ستون دین است، اگر زن و شوهری اهل نماز و دین‌داری بودند فرزندانی هم که از آنان به وجود می‌آید به نماز، گرایش پیدا می‌کنند و خصلت‌های الهی به خود می‌گیرند؛ زیرا فرزندان، آینه تمام‌نمای شخصیت و خصلت‌های پدر و مادر هستند. بنابراین، با انتخاب همسر مؤمن و نمازگزار در واقع، بهترین راه را برای ترویج این فریضه بزرگ اسلامی، انتخاب کرده‌ایم.
[1]. بقره، آیه 221: « وَلا تَنْکِحُوا المُشْرِکاتِ حَتّى یُؤْمِنَّ وَلَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَیْرٌ مِنْ مُشْرِکَةٍ ... ».
[2]. حر عاملى، وسائل الشیعه، ج14، ص30، ح2، باب 14: قال رسول اللّه صلى الله علیه وآله: «انکح و علیک بذات الدین تربت یداک».