اوقاف بعد از انقلاب
گفتنی است که بعد از پیروزی انقلاب، اوقاف عمده ای که تولیت آن برعهده‌ی منصوبان شاه بود، مانند آستان قدس رضوی و آستانه‌ی حضرت معصومه (س) در قم و آستانه‌ی حضرت عبدالعظیم (ع) در شهرری شرعاً در اختیار ولی‌فقیه قرار گرفت، که برای اداره‌ی هریک از آنها شخص مورد اعتمادی را نصب کرد. تولیت این اماکن مقدسه همواره سعی کرده و می‌کنند که موقوفات مربوطه را احیا کنند و درآمد آنها را که حق مشروع آستانه است به‌طور کامل بگیرند و در جاهای تعیین‌شده به مصرف برسانند، و همچنین سعی کردهاند اگر احیاناً مواردی از موقوفات، عدواناً در اختیار غاصبان قرارگرفته از آنها پس بگیرند و به تملک و تصرف آستانه بازگردانند.
اما سایر موقوفات در اختیار اداره‌ی اوقاف باقی ماند. البته ولی‌فقیه یک نفر روحانی را به‌عنوان نماینده خود منصوب کرد، ولی با توجه به گستردگی بسیار وسیع این قبیل موقوفاتِ متفرقه مانند مدارس طلبگی و موقوفات آنها، مساجد و موقوفات آنها، املاک وقفِ روضه‌خوانی، اطعام و کمک به مستمندان، موقوفات برای امامان در عتبات عالیات، و ده‌ها مانند اینها. با توجّه به اینکه اکثر این موقوفات در زمان رژیم پهلوی غصب شده و برگرداندن آنها بسیار دشوار و در برخی موارد غیرممکن میباشد، این کار به کسب اطلاعات لازم و به‌دست آوردن مدارک و شواهد و یک سری اقدامات اداری و حقوقی نیاز دارد که با توجّه به قدرت جمهوری اسلامی و شرایط و امکانات روحانیت تا حدی امکانپذیر است، ولی چنین حرکتی را از اداره‌ی اوقاف مشاهده نمی‌کنیم. درصورتی که اگر انجام می‌گرفت می‌توانست برای تأمین بودجه‌ی روحانیت کمک قابل توجهی باشد.