ضرورت آمادگي هاي فردي و اجتماعي در منتظران ظهور
حضرت آيت ا... اميني در گفت وگويي با پايگاه دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، به ابعاد مختلف ظهور و قيام حضرت ولي عصر(عج) و همچنين وظايف فردي و اجتماعي منتظران ظهور پرداخته است که به مناسبت سالروز آغاز امامت آن حضرت در پي مي آيد.
قرآن کريم حاکميت صالحان و پيروزي مستضعفان را نويد داده است. به نظر شما چگونه مستضعفان جهان به اين پيروزي مي رسند؟
در طول تاريخ، همواره انسان ها به دو دسته مستضعف و مستکبر تقسيم شده اند. بيشتر هم طبقه مستکبر بر طبقه ديگر مسلط بوده و از آنان براي کسب منافع خود بهره جسته است. طبقه مستکبر اقليتي هستند که روح استکباري و استعماري دارند و در طول تاريخ بر طبقه محروم و ضعيف تسلط داشته و از آنان سوءاستفاده کرده اند. حتي نيروي اداره کشور را از اين مردم گرفته اند و اين همان تعبير قرآن است که اين ها مستضعف اند. مستضعف نه به معناي مردم ضعيف، که به مفهوم کساني است که ضعيف شمرده مي شوند. يعني مستکبرين کاري کرده اند که اين مردم خودشان را ضعيف بدانند و چون خودشان را ضعيف و ناتوان مي دانند، آن وقت تسليم آن ها هستند. بنابراين اگر مستضعفين تقويت شوند و خودشان را بشناسند، در برابر آن استکبار مقاومت مي کنند و به پا مي خيزند. يکي از کارهاي امام خميني(ره) همين بود که روح استقلال را در کالبد مردم ايران دميد و روحيه «ما مي توانيم» را در آنها احيا کرد. من يادم هست که اوايل مبارزات گاهي به اين فکر مي کرديم که اگر اين دستگاه طاغوتي نباشد، چه کسي کشور را اداره کند؟ اما امام(ره) روح اعتماد به نفس و توانستن را در ملت ايجاد و تقويت کرد ولذا انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد. قرآن اين وعده را داده است که روزي اين روح توانستن در همه ملت ها و در همه جهانيان دميده خواهد شد: «وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» مي فرمايد ما در کتب آسماني نوشتيم که زمين در اختيار صالحان قرار مي گيرد. صالحان يعني آن هايي که صلاحيت دارند و مي توانند؛ نه اين که فقط مثلاً نماز مي خوانند، بلکه، ديگر مردم و مستضعفين به مستکبرين کمک نخواهند کرد. مثلاً ارتشي ها در برابر سوءاستفاده مستکبرين مقاومت مي کنند. دانشمندان زحمات علمي خود را در اختيار مستکبرين نمي گذارند. اين ها خودشان را مي شناسند و خودشان را درک مي کنند و آن وقت تسليم مستکبرين نمي شوند و از همين طريق است که مستضعفين بر مستکبرين پيروز خواهند شد.
با توجه به آن که از ظهور حضرت مهدي(عج) به عنوان پيروزي مستضعفان عالم ياد مي کنند و روز نيمه شعبان نيز روز جهاني مستضعفان نام دارد، به نظر جناب عالي ما در قبال امام زمان(عج) چه مسئوليت هايي داريم؟
بايد ببينيم که برنامه امام زمان(عج) چيست و ما طبق برنامه ايشان چه مسئوليتي داريم؟ يکي از برنامه هاي امام زمان(عج) سرنگوني استکبار و از بين بردن مستکبرين جهان است. شما توجه داريد که مستکبرين جهان الان در چه حالي هستند. همه اختيارات، امکانات، سلاح ها و وسايل تبليغاتي را در اختيار دارند. حال غلبه بر اين مستکبرين چگونه انجام مي گيرد؟ از روايات برمي آيد که اين کار را امام زمان(عج) و يارانش به انجام مي رسانند و انقلاب حضرت مهدي(عج) يک انقلاب جهاني است. طبق روايات، حضرت مهدي(عج) اسلام را در تمام جهان به گونه اي گسترش مي دهد که آثار اسلام در همه روستا ها و شهرها ديده خواهد شد. آن حضرت همچنين بي عدالتي ها را از بين مي برد و عدالت را برقرار مي کند. نکته ديگر مسائل فرهنگي و اقتصادي است. البته اين ها گفتنش خيلي آسان است، ولي عملي شدنش بسيار سخت است. طبق روايات، حضرت مهدي(عج) اگرچه از تأييدات الهي برخوردار است، اما همه اين کارها را با جنگ و نبرد به انجام مي رساند. در يکي از روايات، فردي به امام باقر(ع) عرض مي کند که من شنيده ام وقتي حضرت مهدي(عج) ظهور مي کند، کارها عملاً برايش رو به راه مي شود و احتياجي به نبرد پيدا نمي کند. حضرت مي فرمايند اگر قرار بر اين بود که اين امر براي پيغمبر اکرم(ص) ممکن مي شد. حالا ما شيعيان چه وظيفه اي داريم؟ آيا وظيفه ما همين است که فقط بعد از نمازها «اللهم عجّل فرجه الشريف» را تکرار کنيم؟ البته دعا خوب است، اما آيا کافي است؟ آيا کافي است که ما سر منبرها و در خطبه هاي نماز جمعه با صداي بلند بگوييم خدايا فرج امام زمان(عج) را نزديک بفرما و همه بگويند آمين؟ آيا همين که ما براي امام زمان(عج) صدقه بدهيم و حج برويم کافي است؟ آيا کافي است که ما دعاي ندبه را هر صبح جمعه با آه و ناله و سوز بخوانيم؟ البته بايد اين ها را انجام بدهيم، اما گمان نکنم اين ها کافي باشد. اين دعاها وسيله ظهور حضرت را فراهم نمي کند. ظهور حضرت آمادگي مي خواهد.
آمادگي ظهور چگونه ايجاد مي شود؟
يک دسته از روايات به وظايف مسلمان ها و شيعيان در زمان غيبت اشاره مي کند. در دسته اي از روايات نيز فضايل زيادي براي «انتظار» آمده است. پيامبراکرم(ص) در حديثي فرموده اند: بهترين اعمال امت من انتظار فرج است. حال بايد ببينيم مفهوم انتظار چيست که از نماز و روزه و حج و از همه اين ها بالاتر است؟ حضرت علي (ع) فرموده اند: کسي که در انتظار امام زمان(عج) باشد، مثل کسي است که در رکاب آن حضرت مي جنگد و شهيد مي شود و در خون خويش مي غلتد. يا در حديثي ديگر آمده است که حضرت امام صادق(ع) فرمودند: کسي که در انتظار فرج ما باشد، مانند کسي است که در خيمه حضرت قائم (عج) حضور دارد. اما مسئله اين است که انتظار يعني چه؟ آيا انتظار به اين معناست که شب هاي ولادت آن حضرت جشن بگيريم و شيريني بدهيم و مداحان بيايند ذکر بگويند و شعر بخوانند؟ آيا کسي که اين کارها را مي کند، مانند کسي است که در خيمه حضرت حضور دارد؟ يا مانند آن فردي است که در ميدان جنگ در خون خود مي غلتد؟ البته که ثواب بي حساب نيست. پس انتظار بايد معناي ديگري داشته باشد. انتظار يعني آماد گي. يادمان نرود که ما منتظران انقلاب جهاني حضرت مهدي(عج) هستيم و بايد بدانيم که کارها با معجزه پيش نمي رود. ما بايد دو نوع آمادگي فردي و اجتماعي داشته باشيم. تک تک افراد بايد آماده باشند. يعني خودشان را آن گونه بسازند که امام زمان(عج) توقع دارد. امام زمان(عج) مي آيد تا با ظلم و ستم مبارزه کند، با جهل و ناداني مبارزه کند، با بي سوادي مبارزه کند. اگر مثلاً بنده مي گويم که آماده ظهور حضرت هستم، بايد توجه کنم که حضرت مي خواهد با ظلم و ستم مبارزه کند. پس من اگر به خانواده ام، به فرزندانم، به همکارانم، به همسايگانم يا به مردم ستم مي کنم، اگر هم بگويم که آماده ام، دروغ مي گويم.
آمادگي ظهور در حوزه اجتماعي چگونه است؟
ما بايد خودمان را به وسايل پيشرفته ارتباط جمعي مجهز و حقايق نوراني اسلام را به جهانيان ارائه کنيم. نگوييم که قبول نمي کنند، بلکه اگر برنامه هاي درستي داشته باشيم، جهان قبول مي کند. حتي اگر مستکبرين قبول نکنند، مستضعفين قبول مي کنند. بايد برنامه تهيه کنيم تا بتوانيم بگوييم که ما جهان را آماده کرده ايم و يابن رسول ا...(ص) تشريف بياوريد.
پيروان انقلاب اسلامي و به ويژه مردم ايران چه وظيفه اي در اين زمينه دارند؟
در مورد ايران اسلامي، با ايثار و فداکاري هاي مردم و رهبري امام راحل و پس از ايشان نيز با ادامه آن توسط رهبر معظم انقلاب، شاکله نظام و قانون اساسي درست شد. اکنون نيز نياز داريم که احکام اسلام را کاملاً اجرا کنيم. در مسائل اقتصادي با برنامه هاي اقتصادي اسلامي عملاً بفهمانيم که اقتصاد اسلامي مي تواند پيشرفت کند. دستگاه اداري کشور را طبق ضوابط اسلامي اداره کنيم تا کم کاري نباشد و کارمندان فقط براي حقوق و دستمزد کار نکنند، بلکه کارهاي مردم را راه بيندازند و مشکل ايجاد نکنند. دانشگاه هاي ما بايد صرفاً کار علمي و تحقيقي کنند و بکوشند عقب ماندگي ايران را که در اثر همان استکبار و استضعاف پيش آمده، جبران کنند. خودشان را با جديت به قافله علمي جهاني برسانند و بلکه براي زمينه سازي ظهور، از آن ها جلو بزنند. قوه قضاييه ما، نيروهاي نظامي ما و صدا و سيماي ما هم همين طور؛ مطالبي را بگويد که مردم را تربيت کند، مشکلات جامعه را عرضه کند و راه حل آن ها را نشان دهد. ما اگر چنين کرديم، بزرگ ترين گام را در راه ظهور حضرت برداشته ايم. در سال 61 من در سفري به ژاپن، ملاقاتي هم با آقاي «سوهارتو» داشتم. جلسه ما قرار بود نيم ساعت باشد، اما به خواسته خود وي بيش از يک ساعت ونيم طول کشيد. يکي از سؤال ها اين بود که صدور انقلاب شما به چه معناست؟ من عيناً اين مطلب را گفتم که ما مي خواهيم يک کشور اسلامي به وجود بياوريم که همه احکام اسلام در آن اجرا شود و اين کشور نمونه اسلامي را به جهان عرضه کنيم تا هرکسي که مشاهده کرد، عاشق چنين حکومتي شود. بنده اين را گفتم و او هم قبول کرد. الان نهضت هاي اسلامي منطقه از بيداري و حرکت مردم مستضعف است و اين همان وعده قرآن به پيروزي مستضعفان است. البته انقلاب اسلامي ايران خيلي در شکل گيري اين نهضت ها مؤثر بوده است، چون در ايران مستضعفين پيروز شدند و اين به آن ها اميد داد. پس اگر ما يک کشور نمونه اسلامي داشته باشيم، بهترين تبليغ است و مي توانيم آن را به اين کشورها معرفي کنيم. البته من نمي خواهم کارهاي انجام شده را انکار کنم. اتفاقاً کار شده و خيلي زياد هم کار شده، ولي به اندازه مطلوب نيست. به اندازه خواست امام و رهبري نيست. من اميدوارم که جامعه ما در اين مسير حرکت کند. اين کار يک مقداري عنايت مي خواهد که مسئولان ما با برادري و تفاهم در نهادهاي مختلف، در مجلس، در دولت و در دستگاه قضاييه همکاري بيشتري داشته باشند و بتوانند مشکلات کشور را هرچه زودتر حل کنند تا يک کشور نمونه به وجود بياورند و اين قطعاً مقدمه ظهور حضرت خواهد بود. حرفِ کمي نيست که ما بتوانيم بخشي از مقدمات ظهور را فراهم کنيم و آن را يک گام به پيش ببريم.